Γιατί πρέπει να μάθετε να λέτε «όχι» στο παιδί σας
Το παιδί σας απαιτεί συνέχεια μικροπράγματα ή προσπαθεί να παραβεί τους κανόνες σας (να μαζεύει τα παιχνίδια του, να πέφτει νωρίς για ύπνο κλπ.) κι εσείς αισθάνεστε ότι υποχωρείτε πολύ συχνά.
Η αδυναμία σας να πείτε «όχι» στο παιδί σας μπορεί να εκφράζει ενοχές γιατί δεν το βλέπετε πολύ και δε θέλετε να το «τυραννάτε», αμφιβολίες και αντίδραση σε σχέση με τη δική σας πιθανή αυστηρή ανατροφή, εξουθένωση και έλλειψη αντοχών να μπείτε σε ένα παιχνίδι εξουσίας ή ακόμη και βιασύνη γιατί δε μπορείτε πχ. να χρονοτριβείτε δυο ώρες με το πρωινό ντύσιμο και προτιμάτε να το κάνετε οι ίδιοι.
Γιατί είναι ανάγκη να μάθετε να λέτε «όχι» και να βάζετε όρια
Όταν του λέτε «όχι», βοηθάτε το παιδί σας να χτίσει την προσωπικότητά του και να εξελιχθεί σε ένα συγκροτημένο, υπεύθυνο και ανεξάρτητο άτομο. Η ματαίωση και η απαγόρευση αφορούν απαραίτητες εμπειρίες για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σας το οποίο πρέπει να μάθει να παραιτείται από την άμεση ικανοποίηση καθεμιάς επιθυμίας του.
Αντίθετα απ’ ό, τι ίσως πιστεύετε, το «όχι» καθησυχάζει τα παιδιά. Τα όρια που θέτετε δίνουν στο παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας, και όχι ταπείνωσης όπως ίσως πιστεύετε. Όταν μένετε σταθεροί στο στόχο που βάλατε πριν από την κρίση, χωρίς να υποχωρείτε μπροστά στις εκρήξεις θυμού του, δίνετε στο παιδί σας τα πρώτα σημεία αναφοράς. Από την άλλη, ένα παιδί που βλέπει πως με τα ουρλιαχτά του πετυχαίνει το στόχο του τελικά, θα αισθανθεί άγχος λόγω της απουσίας ορίων σε αυτή του την παντοδυναμία. Το να κατανοούμε τις ανάγκες του παιδιού δε συνεπάγεται υποχωρητικότητα και ασυδοσία.
Βάζοντας όρια αποφεύγετε την παγίδα του «γονιού-φίλου». Όταν κανείς είναι «γονιός-φίλος» είναι σα να αντιμετωπίζει το παιδί του ισότιμα, ως συνομήλικο φίλο, δηλαδή ως ολοκληρωμένο άτομο. Αυτό σημαίνει ότι παραγνωρίζονται τα ψυχολογικά στάδια της ανάπτυξης του παιδιού. Το παιδί έχει ανάγκη έναν αποφασιστικό γονέα, που παραμένει σταθερά στη θέση του, ένα γονέα ενήλικο πάνω στον οποίο θα μπορέσει όποτε το χρειαστεί να στηριχτεί.
Όταν εκπληρώνετε κάθε επιθυμία του παιδιού σας, το μεγαλώνετε σε έναν απατηλό κόσμο όπου θεωρεί ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Αυτό εμποδίζει το παιδί να βιώσει την πραγματικότητα και το καθιστά ανίκανο να ανεχτεί τις απαγορεύσεις, τις στερήσεις και τις ματαιώσεις. Κατά την εφηβεία, ένα παιδί που έχει στερηθεί τα παραπάνω είναι πιθανό να μπει στον πειρασμό να τα αναζητήσει ακόμη και μέσα από αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Όταν θέτετε όρια στο παιδί σας, σταματάτε να δυσκολεύετε τη ζωή σας. Το να υποχωρείτε μονίμως καταντάει σκλαβιά. Στο τέλος, συνειδητά ή ασυνείδητα, καταλήγει κανείς να μισεί τον τύραννό του.
Μάθετε Περισσότερα
Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για το διαζύγιο: β’ μέρος
6. Συζητήστε μαζί με τα παιδιά σας για τις αλλαγές που θα επέλθουν στη ζωή όλων από εδώ και πέρα. Τα παιδιά θα πρέπει να είναι ενήμερα ότι θα ρυθμίσετε κάθε λεπτομέρεια σχετικά με το πού θα μένουν και ποιο θα είναι το πρόγραμμα όλων. Εάν έχετε ήδη κάποια πράγματα υπόψη σας, καλό θα ήταν να τους τα ανακοινώσετε. Δώστε τους να καταλάβουν ότι θα ακούσετε και τη δική τους γνώμη σχετικά με αυτές τις αλλαγές. Αποφύγετε να ρωτήσετε τα παιδιά σας με ποιον γονιό θέλουν να μείνουν ή πόσο χρόνο θέλουν να περνάνε με τον καθένα σας. Αυτό που χρειάζεται να τους δώσετε είναι όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία για το σπίτι που θα μένουν, τις μετακινήσεις, το γενικό πρόγραμμά τους. Είναι πιθανό να ανησυχούν για ζητήματα που αφορούν τα παιχνίδια, το δωμάτιό τους, τα κατοικίδια, τους φίλους τους. Δώστε στα παιδιά τη διαβεβαίωση ότι θα κάνετε ό, τι είναι δυνατό για να διαταράξετε όσο γίνεται λιγότερο τη ζωή και την καθημερινότητά τους. Ακόμη, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δε θα τα χωρίσετε από τα αδέρφια τους. Τα παιδιά βοηθούνται πάρα πολύ να ξεπεράσουν το διαζύγιο των γονιών τους όταν είναι μαζί με τα αδέρφια τους.
7. Παροτρύνετε τα παιδιά να σας κάνουν ερωτήσεις για οτιδήποτε τα απασχολεί. Είναι πολύ σημαντικό να τα ενθαρρύνετε κατά τη διάρκεια της συζήτησης να σας κάνουν ερωτήσεις, καθώς πολλά παιδιά, ειδικά τα μικρότερα, δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του διαζυγίου και ανησυχούν άδικα. Αρκετοί γονείς θεωρούν ότι γνωρίζουν τι νιώθουν και σκέφτονται τα παιδιά τους, αλλά στην πορεία αντιλαμβάνονται ότι έχουν πέσει έξω. Για παράδειγμα, κάποιοι γονείς εξηγούσαν στην κόρη τους το νέο καθημερινό της πρόγραμμα, πώς θα την πήγαιναν σχολείο και πώς θα την έπαιρναν όταν σχολούσε. Το κορίτσι άκουγε σκεπτικό και λυπημένο και οι γονείς νόμιζαν ότι ανησυχούσε για τις διαφορετικές διαδρομές για το σχολείο. Όταν τη ρώτησαν σχετικά, το κορίτσι απάντησε ότι ανησυχούσε πού θα μένει το σκυλάκι της και πώς θα μπορούσε να το βγάζει κάθε μεσημέρι βόλτα όπως έκανε μέχρι τότε.
8. Μην αρχίσετε να ρίχνετε το φταίξιμο ο ένας στον άλλο. Η διαδικασία της συζήτησης θα είναι δύσκολη ειδικά όταν τα παιδιά σας ρωτήσουν «γιατί» χωρίζετε. Θα πρέπει να τους απαντήσετε με ειλικρίνεια χωρίς όμως να τα εμπλέξετε σε τυχόν δικές σας διαμάχες. Έχει μεγάλη σημασία να μην αντιληφθούν ότι ρίχνετε το φταίξιμο ο ένας στον άλλο. Τα παιδιά χρειάζεται να νιώθουν ότι μπορούν να αγαπούν και να αγαπιούνται και από τους δύο τους γονείς. Κατηγορώντας τον άλλο γονιό τα παιδιά μπορεί να θεωρήσουν ότι κατηγορείτε κι εκείνα. Δε χρειάζεται να τους πείτε ψέματα, απλά παραδεχτείτε ότι υπάρχουν κάποια ζητήματα τα οποία είναι πιο προσωπικά και δε μπορείτε να τα μοιραστείτε μαζί τους. Ακόμη, προσπαθήστε να απαντάτε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις των παιδιών σας αποφεύγοντας όμως να τα βομβαρδίσετε με άχρηστες πληροφορίες.
Σε περίπτωση που είστε ήδη σε διάσταση ή έχετε πάρει διαζύγιο και νιώθετε ότι δε λειτουργήσατε σωστά συζητώντας με τα παιδιά: Ίσως να μην συζητήσατε μαζί τους ξεκάθαρα ή να κάνατε άσχημα σχόλια για τον άλλο γονέα. Δεν είναι αργά να επανορθώσετε. Καθίστε μαζί με τον άλλο γονιό και μιλήστε στα παιδιά σας.
9. Ακούστε τα παιδιά σας και παρατηρήστε τα με προσοχή. Το διαζύγιο προκαλεί στα παιδιά διάφορα συναισθήματα. Μπορεί να στενοχωρηθούν, να ανησυχήσουν, να θυμώσουν, να μπερδευτούν, να εκπλαγούν, να απελπιστούν, να ανακουφιστούν. Υπάρχουν παιδιά τα οποία δε θα δείξουν τίποτε από αυτά. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν επηρεαστεί ή δεν έχουν έντονα συναισθήματα. Κλείνονται στον εαυτό τους για να προστατευθούν ή αισθάνονται τόσο καταβεβλημένα που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Κάθε παιδί αντιδρά με διαφορετικό τρόπο. Προσπαθήστε να καταλάβετε πώς αισθάνονται ανάλογα με αυτά που ακούτε και βλέπετε. Λάβετε υπόψη αυτά που σας λένε, τον τόνο της φωνής τους, τις εκφράσεις του προσώπου τους, τη γλώσσα του σώματός τους. Αν δείχνουν μπερδεμένα δώστε τους χρόνο. Δείξτε τους ότι είστε κοντά τους και διαθέσιμοι να συζητήσετε όποτε το θελήσουν.
10. Μιλήστε με τα παιδιά σας ξανά και ξανά και ξανά. Από τη στιγμή που θα τους μιλήσετε για το διαζύγιο, πρέπει να γνωρίζετε ότι θα χρειαστεί να συζητήσετε ακόμη πολλές φορές μαζί τους. Άλλες κουβέντες θα είναι προγραμματισμένες και άλλες αυθόρμητες. Αυτό μπορεί να γίνεται για εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και χρόνια. Μια συζήτηση δε μπορεί να λύσει τα πάντα. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τις δικές του ανάγκες. Ορισμένα παιδιά χρειάζονται να συζητήσετε μαζί τους ξανά και ξανά και κάποια άλλα όχι. Εσείς γνωρίζετε τα παιδιά σας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.
Διαβάστε επίσης:
Μάθετε Περισσότερα
Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για το διαζύγιο: α’ μέρος
Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούν κάποιες γενικές συμβουλές για το πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για το διαζύγιο. Το τι ακριβώς πρέπει να πείτε στο παιδί σας εξαρτάται, βέβαια, από την ηλικία του. Όσα αναφέρονται στο άρθρο που ακολουθεί αφορούν τόσο αυτούς που έχουν ήδη πάρει διαζύγιο όσο και εκείνους που ζουν σε διάσταση με τους/ τις συζύγους τους.
1. Θα πρέπει να είστε παρόντες και οι δύο γονείς. Όσο δυσάρεστο και δύσκολο αν σας φαίνεται αυτό, θα πρέπει να παραμερίσετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και να μιλήσετε και οι δύο μαζί στα παιδιά σας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε ήρεμοι και να έχετε αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής. Τα παιδιά σας χρειάζονται να γνωρίζουν ότι μπορούν να σας εμπιστευτούν και να στηριχτούν σε σας, ειδικά σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές. Φροντίστε, ακόμη, να υπάρχει ησυχία στο σπίτι όταν θα κάνετε αυτή τη συζήτηση και μην επιτρέψετε έξωθεν διακοπές.
Σε περίπτωση που είστε μόνοι σας και το βάρος της συζήτησης πέφτει όλο σε σας: Αποφύγετε να ρίξετε το φταίξιμο στον άλλο γονιό, πείτε τους ότι η απόφαση του διαζυγίου πάρθηκε αμοιβαία και βεβαιώστε τα παιδιά σας ότι θα σας βλέπουν και τους δύο, εάν φυσικά κάτι τέτοιο αληθεύει. Ακόμη, πείτε στα παιδιά ότι γνωρίζετε πως αγαπούν και τον άλλο γονιό, ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα και ότι μπορούν να ρωτήσουν ό, τι θέλουν και τους δυο γονείς.
2. Κάντε τη συζήτηση αυτή με όλα σας τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό όταν θα ακούσουν τα νέα για πρώτη φορά να είναι όλα μαζί. Στην πορεία είναι βέβαιο ότι θα προκύψει η ανάγκη να συζητήσετε και με το καθένα ξεχωριστά. Εάν, όμως, προσπαθήσετε από την αρχή να εξηγήσετε χωριστά στο κάθε παιδί τι έχει συμβεί, είναι πιθανό να παρουσιαστούν διάφορα προβλήματα τα οποία θα περιπλέξουν την κατάσταση. Για παράδειγμα, εάν μιλήσετε πρώτα στο μεγαλύτερο παιδί ζητώντας του παράλληλα να μην το πει στα μικρότερα αδέρφια του, το παιδί ίσως θεωρήσει ότι το διαζύγιο είναι κάτι κρυφό, το οποίο δεν πρέπει να συζητάει ανοικτά στην οικογένεια. Εάν από την άλλη το «μαρτυρήσει» στα μικρότερα αδέλφια του, ίσως εκείνα αισθανθούν παραμελημένα και να ανησυχήσουν ακόμη πιο πολύ.
3. Να είστε ειλικρινείς και να δίνετε πληροφορίες που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά. Εξηγήστε στα παιδιά ότι παίρνετε διαζύγιο και ότι αυτό έχει ως συνέπεια ότι θα ζουν σε δύο διαφορετικά σπίτια. Βεβαιώστε τα ότι προσπαθήσατε πολύ για να τα βρείτε αλλά δεν τα καταφέρατε. Ωφελεί να γνωρίζουν ότι λυπάστε που ο γάμος σας δεν εξελίχτηκε τόσο καλά και ότι το διαζύγιο είναι η καλύτερη για όλους σας λύση. Εάν, προτού αποφασίσετε να χωρίσετε, συμβουλευτήκατε έναν ειδικό, θα ήταν καλό να τους το αναφέρετε. Είναι καλό τα παιδιά να γνωρίζουν ότι όλα αυτά δεν είναι εύκολα για εσάς. Θα πρέπει να τους εξηγήσετε τι συμβαίνει, πόσο επηρεάζεται η δική τους ζωή και, φυσικά, να τα διαβεβαιώσετε ότι συνεχίζετε να τα αγαπάτε και να τα φροντίζετε. Μην κάνετε το λάθος να τους μιλήσετε για θέματα τα οποία δεν αφορούν τα ίδια αλλά μονάχα τους δύο συζύγους, πχ. αν μόνο ο ένας θέλει το διαζύγιο.
4. Διαβεβαιώστε τα παιδιά σας ότι δε φταίνε αυτά για το διαζύγιο. Ίσως σας φαίνεται περίεργο αλλά σχεδόν όλα τα παιδιά κατηγορούν τον εαυτό τους για το διαζύγιο των γονιών τους. Πρέπει να τους υπενθυμίζετε ότι δεν έκαναν εκείνα κάτι που προκάλεσε το χωρισμό και δεν ευθύνονται σε τίποτε γι’ αυτό. Είναι πιθανό να χρειαστεί να δίνετε αυτή τη διαβεβαίωση για αρκετό καιρό.
5. Διαβεβαιώστε τα για την αγάπη σας. Τα παιδιά συχνά φτάνουν στο συμπέρασμα ότι, εφόσον ο μπαμπάς και η μαμά σταμάτησαν να αγαπούν ο ένας τον άλλο, θα σταματήσουν να αγαπούν κι εκείνα. Χρειάζεται, λοιπόν, να τους εξηγήσετε ότι ακόμη κι αν οι ενήλικες σταματήσουν να αγαπούν ο ένας τον άλλο, είναι αδύνατο να σταματήσουν να αγαπούν τα παιδιά τους.
Εάν για κάποιο λόγο ο ένας γονιός απουσιάζει και δεν έχει επαφή με τα παιδιά, εσείς διαβεβαιώστε τα ότι κι εκείνος τα αγαπάει.
Διαβάστε επίσης:
Μάθετε Περισσότερα
Ποιος είναι ο ρόλος του ειδικού παιδαγωγού
«Τι ακριβώς κάνει ένας ειδικός παιδαγωγός;»
«Εσείς μπορείτε να κάνετε λογοθεραπείες;»
Αυτές είναι μόνο δύο από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις των γονέων στο άκουσμα της ιδιότητας του ειδικού παιδαγωγού. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ειδικός παιδαγωγός και ποιος ο ρόλος του ακριβώς;
Ο ειδικός παιδαγωγός είναι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στο παιδί και τη μάθησή του, ανάμεσα στο παιδί και την οικογένειά του, στους γονείς και το σχολικό πλαίσιο. Ο ρόλος του ειδικού παιδαγωγού είναι παιδαγωγικός, συμβουλευτικός και υποστηρικτικός.
Ο ειδικός παιδαγωγός αναλαμβάνει και αλληλεπιδρά εκπαιδευτικά και θεραπευτικά με παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας αλλά και με εφήβους και νέους καθώς και με μεγαλύτερης ηλικίας άτομα τα οποία παρουσιάζουν:
μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)
νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down
αναπτυξιακές διαταραχές, διαταραχές αυτιστικού φάσματος, σύνδρομο Asperger
αισθητηριακές αναπηρίες, προβλήματα όρασης ή/ και ακοής
κινητικές αναπηρίες
Τι ακριβώς κάνει ο ειδικός παιδαγωγός;
Συνήθως προτού κληθεί ο ειδικός παιδαγωγός έχει προηγηθεί η διάγνωση του παιδιού από κάποιο δημόσιο διαγνωστικό φορέα (Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο, ΚΕΔΔΥ). Ο ειδικός παιδαγωγός λαμβάνει υπόψη όλα τα στοιχεία της διάγνωσης, ποιες ειδικότητες αξιολόγησαν το παιδί και χρησιμοποιεί και ο ίδιος διάφορα μέσα έτσι ώστε να αξιολογήσει το προφίλ του παιδιού. Στη συνέχεια, σχεδιάζει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης που περιλαμβάνει γενικούς και ειδικούς στόχους. Ανάλογα με τις ειδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί οι στόχοι που τίθενται μπορεί να αφορούν στην ανάγνωση, στη γραφή ή σε ένα συνδυασμό και των δύο. Επίσης, οι στόχοι είναι πιθανό να επικεντρώνονται (και) σε άλλους τομείς όπως τα μαθηματικά, η ενίσχυση της μνήμης, η κατανόηση, η βελτίωση της συγκέντρωσης της προσοχής, η λεκτική ή/ και η μη λεκτική επικοινωνία, η αυτοεξυπηρέτηση. Ακόμη, δίνεται μεγάλη έμφαση στην επικοινωνιακή και κοινωνική συνδιαλλαγή του παιδιού με το οικείο περιβάλλον του (οικογένεια, σχολείο) αλλά και με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.
Προτεραιότητα του ειδικού παιδαγωγού είναι να βελτιώσει οποιαδήποτε δεξιότητα θα αυξήσει την ποιότητα της καθημερινής διαβίωσης του ατόμου. Ο ειδικός παιδαγωγός μαθαίνει στο άτομο πώς να μαθαίνει, διδάσκοντάς του στρατηγικές μάθησης και χρησιμοποιώντας εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας. Ακόμη, ο ειδικός παιδαγωγός αξιοποιεί δημιουργικά τις δυνατότητες του κάθε παιδιού και μέσα από παιγνιώδεις βιωματικές δραστηριότητες βοηθά το παιδί να οργανώσει ποιοτικά το χώρο και το χρόνο του συμβάλλοντας στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του.
Το εκπαιδευτικό υλικό που χρησιμοποιεί ένας ειδικός παιδαγωγός μπορεί να περιλαμβάνει:
ειδικό παιδαγωγικό υλικό
εκπαιδευτικές κάρτες
τεχνικές συγκέντρωσης και κατανόησης
έντυπο υλικό
παιχνίδι ρόλων
παραμύθια και βιβλία
πολυαισθητηριακό και εικαστικό υλικό
εκπαιδευτικό λογισμικό μέσω η/υ
Γιατί είναι σημαντική η έγκαιρη αντιμετώπιση της όποιας μαθησιακής πρόκλησης;
Όπως έχουν δείξει και οι κατά καιρούς επιστημονικές έρευνες, η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση μιας δυσκολίας συνδράμει όχι μόνο στην επιτυχή αποκατάσταση αλλά και στην αποφυγή των ψυχολογικών και συναισθηματικών δυσκολιών που προκαλεί η καθημερινή σχολική απογοήτευση. Αντίθετα, η αδιαφορία, η κριτική και η απόρριψη από το περιβάλλον του παιδιού το επιβαρύνουν συναισθηματικά συντελώντας στην παραίτησή του από οποιαδήποτε προσπάθεια.
Πότε θα πρέπει κάποιος να απευθυνθεί σε έναν ειδικό παιδαγωγό;
Εάν παρατηρείτε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις σχολικές και κοινωνικές απαιτήσεις, μην αφήνετε το χρόνο να κυλάει άσκοπα. Φροντίστε να πραγματοποιηθεί μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση του παιδιού ώστε να ελεγχθούν όλες οι πιθανότητες.
Σε περίπτωση που διαπιστωθεί κάποια δυσκολία, είναι πολύ σημαντικό το παιδί σας να λάβει βοήθεια άμεσα. Η κατάλληλη εκπαιδευτική και συναισθηματική προσέγγιση μπορεί να δώσει στο παιδί τη δύναμη και το θάρρος που έχει ανάγκη για να κυνηγήσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του. Εάν, από την άλλη πλευρά, οι ανησυχίες σας αποδειχτούν αβάσιμες, θα έχετε τουλάχιστον απαλλαγεί από αυτές και θα μπορέσετε να απολαύσετε την εξέλιξη του παιδιού σας χωρίς επιπλέον έγνοιες.
Μάθετε ΠερισσότεραΜιλώντας για το διαζύγιο: τι έχουν ανάγκη τα παιδιά
Αν διαβάζετε αυτό το άρθρο τότε μάλλον περνάτε (εσείς ή κάποιος κοντινός σας άνθρωπος) δύσκολες στιγμές. Το διαζύγιο μπορεί να σηματοδοτεί το τέλος ενός γάμου, όχι όμως και το τέλος μιας οικογένειας. Τα παιδιά σας εξακολουθούν να είναι παιδιά σας και είναι βέβαιο ότι το διαζύγιο θα τα επηρεάσει πολύ.
Είναι σίγουρο πως τώρα πια δε σας είναι ιδιαίτερα εύκολο να επικοινωνείτε με το σύντροφό σας για πολλούς λόγους. Ίσως να μη θέλατε αυτό το διαζύγιο και πιθανόν να νιώθετε σοκαρισμένοι ή προδομένοι. Μπορεί να τρέφετε αρνητικά συναισθήματα για το σύντροφό σας και να μην επιθυμείτε την επικοινωνία μαζί του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πιθανόν να αισθάνεστε μόνοι, μπερδεμένοι, πληγωμένοι ή θυμωμένοι. Ίσως να αισθάνεστε τύψεις. Θα διαπιστώσετε ότι συχνά δεν έχετε ιδιαίτερη διάθεση να εκτελέσετε τις γονεϊκές σας υποχρεώσεις. Ένα διαζύγιο επηρεάζει μεγάλους και παιδιά, σε διαφορετικό βαθμό, τους κάνει να αισθάνονται δυσάρεστα και άβολα, ακόμη και να πονούν. Παρ’ όλα αυτά, εσείς σαν γονείς θα πρέπει να βοηθήσετε τα παιδιά σας, να τους ασκήσετε θετική επιρροή και να προσπαθήσετε να τους εξασφαλίσετε ένα καλό μέλλον.
Τι χρειάζονται από εσάς τα παιδιά
Χωρίς αμφιβολία τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη και των δύο γονιών τους. Επίσης, έχουν ανάγκη δύο γονείς που να μπορούν να συνεργάζονται για την ανατροφή τους, ανεξάρτητα από το πώς νιώθει ο ένας για τον άλλο. Μπορεί ο γάμος σας να έχει διαλυθεί, οι υποχρεώσεις σας όμως απέναντι στα παιδιά σας παραμένουν – μάλιστα, τώρα τα παιδιά σας σας χρειάζονται περισσότερο. Εφόσον επιθυμείτε το καλό τους, προσπαθήστε να καταστείλετε τα όποια αρνητικά συναισθήματα μπορεί να νιώθετε για τον/ την πρώην σύντροφό σας. Να θυμάστε ότι είστε το κατεξοχήν πρότυπο στη ζωή των παιδιών σας. Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνείτε μεταξύ σας ως γονείς και το πώς καταφέρνετε να λύσετε τις διαφορές σας έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Γι’ αυτό το λόγο, ένα από τα σημαντικότερα που έχετε να κάνετε για το καλό των παιδιών σας είναι να προσπαθήσετε να έχετε μια καλή σχέση με τον άλλο γονιό.
Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν είναι πάντοτε εφικτό. Υπάρχουν περιπτώσεις που μια τέτοια σχέση είναι αδύνατο να υπάρξει (πχ. περιπτώσεις εγκατάλειψης ή κακοποίησης). Όμως, το καλύτερο είναι οι γονείς να συνεργάζονται οπότε ας ελπίσουμε ότι και ο άλλος γονιός θα ενδιαφέρεται όσο κι εσείς για τα παιδιά σας και θα προσπαθήσει να κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για όλους. Αν δείξετε κατανόηση και διάθεση για συνεργασία όλα θα πάνε καλύτερα. Όταν η θλίψη και ο πόνος που σήμερα νιώθετε τόσο έντονα, δε θα είναι παρά μονάχα μια ανάμνηση, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι τα παιδιά σας θα σας ευγνωμονούν.
Τι μπορεί, λοιπόν, να έχουν ανάγκη τα παιδιά που οι γονείς τους χωρίζουν ή έχουν χωρίσει;
– Να αγαπούν και τους δύο γονείς τους.
– Να τους εξηγείτε όλα όσα συμβαίνουν, με υπομονή, ειλικρίνεια και με τρόπο που αρμόζει στην ηλικία τους.-
– Να γνωρίζουν ότι το διαζύγιο αφορά προβλήματα των μεγάλων και ότι όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι δικό τους λάθος.
– Να αισθάνονται άνετα, να μπορούν να κάνουν ερωτήσεις, να μιλούν γι’ αυτά που σκέφτονται, νιώθουν, φοβούνται. Θα πρέπει ακόμη να γνωρίζουν σε ποιον να απευθυνθούν όταν θέλουν να μιλήσουν σε κάποιον άλλο εκτός από το γονείς τους.
– Να γνωρίζουν τι πρόκειται να τους συμβεί, να αισθάνονται σιγουριά, σταθερότητα και ασφάλεια.
– Τρυφερότητα, υποστήριξη και αγάπη.
Πρόκειται για μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και για εσάς και για τα παιδιά σας. Οι μεγάλες αλλαγές πάντοτε αγχώνουν. Συχνά, όμως, φέρνουν και μεγάλη χαρά. Να θυμάστε ότι τα παιδιά παραδειγματίζονται από τα λόγια αλλά κυρίως από τις πράξεις μας.
https://www.anagnostopoyloy.gr/%cf%85%cf%80%ce%b7%cf%81%ce%b5%cf%83%ce%af%ce%b5%cf%82/%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae/%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%bd/
Μάθετε ΠερισσότεραΣε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται οι γονείς να συμβουλεύεστε έναν ψυχολόγο;
Από τη μία πλευρά, η φίλη σας ορκίζεται στο όνομα της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας (και πηγαίνει το παιδί της στον ψυχοθεραπευτή για ψύλλου πήδημα) και από την άλλη οι γονείς σας που ωρύονται «Οι ψυχολόγοι είναι τσαρλατάνοι και κομπογιαννίτες!» και «Δεν είμαστε και τρελοί!». Στη μέση εσείς, ως γονείς που νοιάζεστε και ανησυχείτε για το παιδί σας νιώθετε αμηχανία.
Σε ποιες, λοιπόν, περιπτώσεις χρειάζεται να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο:
Σε περιόδους κρίσης της οικογενειακής ζωής
Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που μπορούν να διαταράξουν τις σχέσεις σας με το παιδί με τρόπο έντονο όπως χωρισμός, ανεργία, σοβαρή ασθένεια, πένθος.
Σε διάφορες καταστάσεις που ενέχουν κάποιο βαθμό κινδύνου
Καταστάσεις τις οποίες μπορεί να σας υποδείξει η διαίσθησή σας ή κάποιο πρόσωπο του περιβάλλοντος του παιδιού (πχ. παιδίατρος, δασκάλα). Άσχετα από την επισήμανση του προβλήματος (πχ. γενική, ασαφής), έχει σημασία να ακούσετε ακόμη κι αν αυτό δεν σας είναι πολύ εύκολο. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι:
– Όταν το παιδί παρουσιάζει καθυστέρηση στην ψυχοκινητική, διανοητική ή συναισθηματική του ανάπτυξη. Είναι κλεισμένο στον εαυτό του και απαθές ή επιθετικό και βίαιο.
– Υπάρχει έλλειψη ισορροπίας όσον αφορά την ανάπτυξή του. Για παράδειγμα, ενώ μιλάει πολύ καλά αρκετό καιρό, είναι πολύ αδέξιο.
– Ξαφνικά και πολύ εμφανώς παρατηρείται:
αναστάτωση στις συνήθειες του παιδιού (πχ. ύπνος, διατροφή), παλινδρόμηση σε ζητήματα καθαριότητας ή/ και της ομιλίας,
μια γενική αλλαγή της διάθεσής του: γίνεται ευέξαπτο, μελαγχολικό, ξεσπά σε κλάματα ή/ και παραπονείται διαρκώς χωρίς ουσιαστικό λόγο, κλείνεται στον εαυτό του.
αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού στο σπίτι ή/ και το σχολείο: παρατηρείται προκλητικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης ή συντροφικότητας, μεγάλη πτώση των σχολικών του επιδόσεων.
Σκέφτεστε: «Θα ξεπεράσει τις δυσκολίες όσο μεγαλώνει», «Ίσως είναι έτσι από φυσικού του», «Το παιδί δεν είναι τρελό ή προβληματικό»
Το παιδί βιώνει μια κατάσταση (λίγο ή περισσότερο) δύσκολη, απολύτως πραγματική όμως. Σίγουρα, η νυκτερινή ενούρηση συχνά σταματά όσο περνά ο καιρός, οι τσακωμοί και τα χτυπήματα στο διάλειμμα είναι μέσα στην εκμάθηση των δυσκολιών της ζωής, όμως για ποιο λόγο να επιβάλλεται μια τέτοια προσπάθεια στο παιδί όταν ακόμη και μια – δυο συναντήσεις με έναν ψυχολόγο μπορούν να το ανακουφίσουν;
Πιθανόν, να φοβάστε ότι θα αμφισβητηθείτε στο ρόλο σας ως γονείς.
Ησυχάστε. Ο ψυχολόγος δεν είναι εκεί για να κρίνει εσάς ή να τον τρόπο ανατροφής του παιδιού σας.
Αυτό που έχει σημασία είναι η δική σας κινητοποίηση για να βοηθήσετε το παιδί σας που υποφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του.
Μη θεωρείτε ότι είστε υποχρεωμένοι να ενημερώνετε τους γονείς σας, την ευρύτερη οικογένεια και το σχολείο για την απόφασή σας να δείτε έναν ψυχολόγο. Πρόκειται για την ιδιωτική ζωή του παιδιού σας και είναι δική του απόφαση εάν θα μιλήσει ή όχι γι’ αυτό το ζήτημα. Δεν είστε υποχρεωμένοι να ενημερώνετε τη δασκάλα ούτε και κανέναν άλλο για τις οποιεσδήποτε εξελίξεις.
Επίσης, μη ζητάτε από το παιδί να σας δίνει λεπτομερή αναφορά των συναντήσεών του με τον ειδικό. Διαβεβαιώστε το για τη διακριτικότητά σας και ότι είναι δική του υπόθεση. Δείξτε του την εκτίμηση και το σεβασμό σας και συνοδέψτε το στις συναντήσεις αυτές.
Η παιδική ηλικία είναι μια πολύ ευάλωτη περίοδος. Το να αφήνουμε το παιδί με την όποια δυσκολία του αβοήθητο είναι σαν να του επιβάλλουμε να περπατά με ένα αγκάθι μέσα στο παπούτσι του. Αντίθετα, απευθυνόμενοι στον ψυχολόγο του επιτρέπουμε να αισθανθεί καλύτερα και να βγει από μια κατάσταση που το κάνει να υποφέρει. Η ηρεμία θα επέλθει πιθανόν μέσα από ορισμένες συνειδητοποιήσεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αισθάνεστε ταπεινωμένοι ως γονείς ή ότι θα χρειαστεί να αλλάξετε τα πάντα στη ζωή σας.
Δείτε ακόμη:
Πώς προετοιμάζω το παιδί μου για την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο;
Μάθετε ΠερισσότεραΤι συμβαίνει στο γραφείο του ψυχολόγου: Tι να πω στο παιδί μου
«Μαμά, βαριέμαι να διαβάσω.»
Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας με το σχολικό διάβασμα
Μία από τις συχνότερες αιτίες διένεξης ανάμεσα σε παιδιά και γονείς είναι η σχολική μελέτη. Τα παιδιά είναι άνθρωποι και οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους αναβλητικοί και προτιμούν τη διασκέδαση από τη δουλειά. Εγκλωβισμένα όλη μέρα στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης, το τελευταίο που θέλουν είναι να ανοίξουν πάλι βιβλίο. Τι γίνεται, λοιπόν, όταν το παιδί αρνείται να καθίσει για μελέτη και η υπομονή σας εξαντλείται;
Υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε για να γίνει το παιδί σας πιο υπεύθυνο όσον αφορά τις σχολικές του υποχρεώσεις. Είναι σημαντικό να γίνει μια καλή αρχή, ήδη από την πρώτη δημοτικού. Όμως, αν αυτό δεν έχει συμβεί, ποτέ δεν είναι αργά.
Το μυστικό για να γίνεται κάτι σταθερά είναι να γίνει μέρος μιας ρουτίνας. Έτσι, το παιδί δε θα προβληματιστεί για το πότε θα μελετήσει. Θα ξέρει ότι έχει ένα πρόγραμμα να τηρήσει και τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα για σας.
Συμφωνήστε σε μια σταθερή ώρα κατάλληλη για να ξεκινά η μελέτη. Συζητήστε μαζί εναλλακτικές λύσεις: λίγο μετά το φαγητό, πριν ή μετά το αγαπημένο τηλεοπτικό πρόγραμμα, μετά από μια ώρα παιχνίδι.
Περικόψτε την ενασχόληση με τις οθόνες. Κάντε ένα πρόγραμμα για την τηλεόραση και τον υπολογιστή. Για παράδειγμα, μία ώρα την ημέρα και ποτέ μετά τις επτά το βράδυ.
Ορίστε ένα σταθερό χώρο μελέτης. Το γραφείο στο δωμάτιό του είναι ιδανικό για το σκοπό αυτό, καθώς εκεί μπορεί να απλώσει βιβλία και σημειώσεις και κλείνοντας την πόρτα να περιορίσει τα ερεθίσματα που αποσπούν την προσοχή.
Ο βαθμός συγκέντρωσης ενισχύεται με συχνά και σύντομα διαλείμματα. Περίπου κάθε μισή ώρα για το δημοτικό και ανά μία ώρα για γυμνάσιο – λύκειο. Η πολύωρη μελέτη δυσκολεύει τη συγκέντρωση.
Όταν το παιδί ολοκληρώνει το διάβασμά του να ακολουθεί μια επιβράβευση (πχ. να παίξει με το αγαπημένο του παιχνίδι).
Παράλληλα, μπορείτε να του διδάξετε κάποιες τεχνικές μελέτης, όπως να μελετά τα πιο δύσκολα ή βαρετά μαθήματα στην αρχή που είναι πιο ξεκούραστο, να αποφεύγει την ‘παπαγαλία’, να κάνει επανάληψη, να υπογραμμίζει τα βασικά σημεία ενός κειμένου και να εντοπίζει τις έννοιες – κλειδιά.
Είναι ξεκάθαρο ότι το διάβασμα είναι ευθύνη του ίδιου του παιδιού. Δε διαβάζετε όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης μέρας! Αυτό δε σημαίνει ότι αφήνετε το παιδί στη μοίρα του αλλά ότι παρεμβαίνετε μονάχα όπου χρειάζεται ανάλογα με την ηλικία του, πχ. περισσότερη βοήθεια στην πρώτη δημοτικού αλλά στην τετάρτη περισσότερη αυτονομία.
Είναι σημαντικό να μη μεταφέρετε δικές σας αγωνίες για το σχολείο στα παιδιά και να μην έχετε υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Δεν γίνεται και δε χρειάζεται να είναι όλοι πρώτοι και τέλειοι. Οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί και οι συγκρίσεις με άλλα παιδιά ή τα αδέρφια δε βοηθούν καθόλου.
Είναι καιρός να αφήσουμε πίσω μας το μύθο που λέει ότι όσο πιο καλούς βαθμούς παίρνεις, τόσο πιο επιτυχημένος γίνεσαι. Επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν ότι ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι δεν είναι αυτοί που αρίστευσαν στο σχολείο και τις σπουδές τους αλλά εκείνοι που ακόμη κι αν δεν τα πήγαιναν καλά, είχαν καλή σχέση με τον εαυτό τους και τους άλλους.
Δίνετε λοιπόν στο παιδί σας κάθε ευκαιρία να χαίρεται, να δημιουργεί, να κοινωνικοποιείται. Να θυμάστε ότι η κυρίως δουλειά σας ως γονείς είναι να του αναπτύξετε τα αισθήματα της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης. Αυτά αποτελούν τα καλύτερα και τα σημαντικότερα εφόδια στη ζωή και τα χαρακτηριστικά που κάνουν τους ευτυχισμένους και επιτυχημένους ανθρώπους!