Δεν ξέρει να παίζει μόνο του

Το παιδί μέχρι τα δύο του χρόνια δεν ξέρει να παίζει μαζί με τα άλλα παιδιά. Παίζει μόνο του παράλληλα ή με κάποιον ενήλικα που του εξηγεί. Αυτό συμβαίνει ακόμη κι αν απολαμβάνουν πολύ τη συντροφιά των άλλων παιδιών. Ανάμεσα στα δύο και στα τρία έτη, οι κοινωνικές σχέσεις του παιδιού και οι δυνατότητες επικοινωνίας του διευρύνονται. Από κει και πέρα λοιπόν, θα αρχίσει να παίζει με ένα άλλο παιδί. Ένα παιδί που μετά από αυτό το στάδιο ακόμη δεν ξέρει να παίζει μόνο του είναι είτε ένα παιδί που δεν έχει βιώσει τη φάση της αλληλεπίδρασης με έναν ενήλικα ως καθοδηγητή, είτε ένα παιδί που δεν έχει μάθει να μένει μόνο του με τα παιχνίδια του και να εξερευνά. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί έχει συνηθίσει να υπάρχει πάντα κάποιος ενήλικας μαζί του και το παραμικρό λεπτό μοναξιάς του προκαλεί άγχος.

Πώς θα του μάθετε να παίζει χωρίς εσάς

Χρειάζεται, κατ’ αρχήν, να εμπιστεύεστε το παιδί σας. Επιτρέψτε του – συμβολικά, εννοείται – να παίξει μόνο του στο δωμάτιό του. Όταν φτάσει στην ηλικία των δύο με τριών ετών, πρέπει να πείσετε τον εαυτό σας ότι δεν κινδυνεύει όταν δεν είστε συνεχώς δίπλα του. Πάψτε να ανησυχείτε και μόνο με τη σκέψη ότι μπορεί να μείνει μόνο του. Δεν είναι υποχρεωτικό ότι θα καταπιεί το παιδί τις πλαστελίνες του. Τέλος, μη αισθάνεστε ενοχές. Δεν είστε κακός γονιός αν το παιδί σας κάποιες στιγμές δεν έχει με τι να ασχοληθεί. Αντιθέτως, είναι πολύ χρήσιμο για το παιδί να μάθει να αντέχει μια σχετική μοναξιά.

Αρχικά, αφήστε το να παίζει δίπλα σας, να σέρνει τα παιχνίδια του παντού. Αν η μοναξιά του δημιουργεί άγχος, αυτό θα το ηρεμήσει. Εξηγήστε του όμως ότι θα παίξει μόνο του, μιας κι εσείς έχετε δουλειά και δεν θα παίξετε μαζί του. Στη συνέχεια, μπορείτε να του πείτε: “Καταλαβαίνω ότι σου αρέσει να είσαι κοντά μου, τώρα όμως μπορείς να πας στο δωμάτιό σου να παίξεις”. Προτρέψτε το να κάθεται στη δική του γωνιά όταν παίζει. Βάλτε κοντά του τα αγαπημένα του παιχνίδια και φροντίστε να μπορεί να πιάσει εύκολα όποιο παιχνίδι θέλει. Αντιδρά και κλαίει; Δεχτείτε να το αφήσετε να κλάψει για λίγη ώρα στο δωμάτιό του. Στο τέλος θα συνηθίσει.

Μελλοντικά: Εάν είναι ανάγκη, μειώστε τον αριθμό των εξωσχολικών δραστηριοτήτων του παιδιού σας – χορό, κιθάρα, ζωγραφική κλπ. Όσο περισσότερο απασχολημένο είναι το παιδί σας, τόσο πιο λίγο θα χρησιμοποιεί τη φαντασία του και θα παίζει δημιουργικά. Δεν είστε κακοί γονείς αν το παιδί σας δεν είναι φορτωμένο με υπουργικό πρόγραμμα. Αντίθετα, εάν το αφήνετε λιγάκι να βαρεθεί, το βοηθάτε να γίνει περισσότερο δημιουργικό.