“Έχει πολλές δυσκολίες στο σχολείο. Είναι ‘κακός’ μαθητής;”
Μόλις πέρασε το πρώτο τρίμηνο και ήδη έχει βγει η ετυμηγορία. Οι βαθμοί στον έλεγχο είναι πολύ χαμηλοί και η δασκάλα του σχολιάζει ότι “δε μελετά αρκετά” και “δεν συμμετέχει στην τάξη”. Εσείς πανικοβάλλεστε ήδη για το ποιο θα είναι το ακαδημαϊκό και επαγγελματικό του μέλλον.
Πώς αντιλαμβανόμαστε ότι ένα παιδί αντιμετωπίζει δυσκολίες;
-Στο νηπιαγωγείο η νηπιαγωγός σας έχει επισημάνει ότι το παιδί δεν παρακολουθεί τις ομαδικές δραστηριότητες, δεν υπακούει στις οδηγίες της, απομονώνεται και κλείνεται στον εαυτό του, δε συγκεντρώνεται, είναι επιθετικό, καταστρέφει τη δουλειά του ή τη δουλειά των άλλων…
-Στην πρώτη δημοτικού, η δασκάλα σας ενημερώνει σχετικά με την εργασία και τη συμπεριφορά του παιδιού.
Αντιμετωπίζει δυσκολίες. Γιατί;
-Το παιδί είναι μικρότερο σε ηλικία από τα υπόλοιπα παιδιά, δεν έχει την ίδια ωριμότητα ή την ίδια αυτονομία, κουράζεται ευκολότερα από τους συμμαθητές του.
–Δεν έχει ακόμη καταλήξει στην πλευρίωσή του, αν είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας, στο γράψιμο και αποσυντονίζεται.
–Το λεξιλόγιό του δεν είναι ακόμη αρκετά πλούσιο ή έχει κάποια δυσκολία στο λόγο (πχ. τραύλισμα).
-Δε νιώθει άνετα με το σώμα του, είναι ντροπαλό, δεν μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες και δε συμμετέχει αρκετά στα ομαδικά παιχνίδια. Ή, αντίθετα, είναι ιδιαίτερα “ενεργητικό”, υπερκινητικό, ασταθές και με έλλειψη συγκέντρωσης σε πιο διανοητικού χαρακτήρα δραστηριότητες.
–Μόλις μετακομίσατε, μόλις απόκτησε ένα αδερφάκι, μόλις πήρατε διαζύγιο ή πέθανε κάποιος από τους παππούδες.
–Εξασκείτε (συνειδητά ή ασυνείδητα) πάνω στο παιδί μια πίεση σε σχέση με ένα ιδανικό πρότυπο το οποίο επιθυμείτε να το δείτε να το ακολουθεί. Το παιδί το νιώθει, κι αυτό οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί να ενδυναμώνουμε την αυτοπεποίθησή του, ενθαρρύνουμε το παιδί να υιοθετήσει καταστροφικές συμπεριφορές, όπως ο φόβος της αποτυχίας ή η φυγή μπροστά στον κίνδυνο. Τοποθετώντας πολύ ψηλά την επιτυχία, το παιδί γίνεται πολύ ευάλωτο απέναντι στην αποτυχία. Διδάσκοντας, όμως, στο παιδί την αξία της συγκέντρωσης, της στρατηγικής και της μελέτης για να πετύχει καλά αποτελέσματα, το ενθαρρύνουμε να υποστηρίζει τους στόχους του και τη φιλοδοξία του και να διατηρεί τις επιτυχίες του. Έτσι, ο μαθητής που επαινείται για τις προσπάθειές του, αντί για την καλή βαθμολογία, επικεντρώνεται στο στόχο της μάθησης και στις στρατηγικές που χρειάζεται να χρησιμοποιήσει για να επιτύχει.
–Το παιδί σας βρίσκεται στο επίκεντρο κάποιας παιδαγωγικής διαμάχης ανάμεσα στον πατέρα του και εσάς, διαμάχης που δεν το αφήνει ελεύθερο να μάθει.
–Φορτώσατε τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού με υπουργικό πρόγραμμα, πιάνο, χορό, ξένες γλώσσες, μπάσκετ, και έχει τόσο πολλά να κάνει μετά το σχολείο, που στην τάξη ξεκουράζεται.
Τι μπορείτε να κάνετε
Το παιδί διαθέτει μια ολόκληρη χρονιά για να αφομοιώσει το πρόγραμμα και τις απαραίτητες γνώσεις. Το παιχνίδι δεν έχει κριθεί από τα Χριστούγεννα, κι ακόμη λιγότερο από νωρίτερα.
Κάντε μια συνάντηση με τη δασκάλα για να μάθετε περισσότερα. Εξηγήστε στο παιδί ότι θα συναντήσετε τη δασκάλα, όχι για να το ελέγξετε, αλλά με σκοπό να συνεργαστείτε μαζί της. Πείτε του: “Θα πάμε να δούμε τη δασκάλα σου γιατί μας φαίνεται στον πατέρα σου κι εμένα, ότι δεν είσαι πολύ άνετος και πως πρέπει να δούμε πού βρίσκεσαι”.
Την ημέρα της συνάντησης πηγαίνετε, εάν είναι δυνατό και οι δύο γονείς, και συζητήστε με τη δασκάλα σχετικά με τη συμμετοχή του παιδιού στις γραπτές και προφορικές εργασίες (εάν υπάρχει κάποια δυσκολία σε σχέση με τα άλλα παιδιά στην ανάγνωση, στο γράψιμο κλπ., εάν έχει δυσκολίες στον κινητικό συντονισμό, εάν ξεχωρίζει το δεξί από το αριστερό) και τη συμπεριφορά του (αν σέβεται τους κανονισμούς, αν έχει φίλους, πώς τα πηγαίνει με τη δασκάλα του).
Να ακούσετε τις παρατηρήσεις της δασκάλας αλλά να μη βγάλετε βιαστικά πανικόβλητα συμπεράσματα. Αν η δασκάλα σας προειδοποιεί, είναι για να σας επιτρέψει να βοηθήσετε το παιδί σας, όχι για να το χαντακώσει. Ακόμη, μην αρχίσετε τις ενοχοποιητικές κουβέντες. Μην πείτε στο παιδί “Δε θα κάνεις τίποτα στη ζωή σου!” ή ακόμη χειρότερα “Μετά από όλα αυτά που κάνουμε για σένα!”. Μην τιμωρείτε το παιδί γιατί έτσι δεν μπορεί να νιώσει χαρούμενο που μαθαίνει και αποθαρρύνεται.
Συχνά μια μικρή αλλαγή αρκεί για να βελτιωθεί η κατάσταση, πχ. μια διαφορετική οργάνωση του προγράμματος της μελέτης ή του ελεύθερου χρόνου. Σκεφτείτε. Ενδιαφερθείτε για τα πράγματα που μαθαίνει, για τις γνώσεις του, τις συγκινήσεις του, το περιεχόμενό τους, το νόημά τους, πολύ περισσότερο απ’ ό, τι για τη μορφή και τα επιμέρους αποτελέσματα.
Εάν η κατάσταση δε δείχνει βελτίωση
Οι σχολικές δυσκολίες μπορεί να χρειάζονται την επίβλεψη κάποιου ειδικού. Μη διστάσετε να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία που θα μπορέσει να κάνει μια σωστή διάγνωση και να σας συμβουλεύσει πώς να βοηθήσετε το παιδί σας.
Να θυμάστε ότι κάθε περίοδος εκμάθησης περιλαμβάνει επιτυχίες και αποτυχίες και πως όλα τα παιδιά δεν μπορούν να είναι άριστοι μαθητές. Η ανάπτυξη και η πνευματική άνθηση του παιδιού δεν ακολουθούν μια ευθεία γραμμή. Το παιδί δεν είναι μια “μηχανή” βαθμών και η σχολική του διαδρομή όπως και το μέλλον του δε συνοψίζονται σε βαθμούς και παρατηρήσεις. Μάθετε να συγχαίρετε το παιδί σας για τις άλλες του κατακτήσεις (αυτονομία, εξωσχολικές δραστηριότητες κλπ.), την περιέργειά του, την αίσθηση παρατηρητικότητάς του και την ευαισθησία του (αίσθηση της φιλίας, σεβασμό των άλλων, γενναιοδωρία).
Διαβάστε ακόμη:
Τι συμβαίνει στο γραφείο του ψυχολόγου: Tι να πω στο παιδί μου
Μάθετε Περισσότερα