Να πιστεύει στον Άη Βασίλη ή όχι;
Ο Άη Βασίλης αποτελεί το μύθο του απόλυτου και χωρίς αντάλλαγμα δώρου. Αυτό το πρόσωπο, το οποίο εμφανίστηκε στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα και έχει αναλάβει να μοιράζει δώρα τη νύχτα των Χριστουγέννων (ή της Πρωτοχρονιάς), αντιπροσωπεύει τη μαγική σκέψη.
Αυτός ο μύθος επιτρέπει στο παιδί να πραγματοποιεί κάποια από τα όνειρά του. Μια μέρα το χρόνο έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την επιθυμία του. Ένα παιδί το οποίο δεν επιθυμεί δώρα τα Χριστούγεννα είναι ένα παιδί που υποφέρει, που αυτοτιμωρείται και που πρέπει να βοηθηθεί σε σχέση με αυτό. Ακόμη, ερεθίζει τη φαντασία του παιδιού με την προετοιμασία της γιορτής: γράμμα στον Άγιο, έλκηθρο, τάρανδοι, είσοδος από την καμινάδα…
Αυτή η ιστορία έχει κάποιο νόημα και για τον ίδιο το γονιό. Η παιδική ευπιστία που γεννά και συντηρεί αυτό το θρύλο σας συγκινεί. Τη μέρα που το παιδί σας δε θα πιστεύει πια σε αυτόν ίσως να νιώσετε ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά.
Το παιδί κάνει διαρκώς ερωτήσεις
«Κι από πού μπαίνει όταν το σπίτι δεν έχει τζάκι σαν το δικό μας; Και πώς προλαβαίνει να πάει σε όλα τα σπίτια; Και δίνει δώρα σε όλα τα παιδιά;» Και λοιπά. Ερωτήσεις χωρίς τέλος. Μην απογοητεύεστε και μη λυπάστε. Εάν το παιδί αμφισβητεί την ύπαρξη του Άη Βασίλη, αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμο να μπει στον κόσμο των μεγάλων. Μπορείτε να είστε περήφανοι.
Αρχικά, αφήστε το ίδιο το παιδί να αποφασίσει εάν είναι έτοιμο να ακούσει την αλήθεια. Κάθε παιδί διανύει μια φάση όπου «ξέρει» την αλήθεια χωρίς ταυτόχρονα να έχει τη διάθεση να πάψει να πιστεύει. Απαντήστε στις απορίες του θέτοντάς του κι εσείς μια ερώτηση: «Εσύ τι πιστεύεις;». Ανάλογα με την απάντησή του, θα καταλάβατε αν είναι έτοιμο το παιδί να ακούσει την αλήθεια. Εάν διακόψει απότομα τη συζήτηση, φύγει ή αλλάξει θέμα, είναι ανώφελο να επιμείνετε. Εάν αρχίσει να κάνει πιο πολλές ερωτήσεις και επιμένει, τότε μπορείτε να ομολογήσετε: «Ε, λοιπόν, ναι, στην πραγματικότητα δε φέρνει ο Άη Βασίλης τα δώρα». Αλλά, εκφράστε μαζί και την περηφάνια σας: «Κατάλαβες ότι είναι απλά μια ιστορία. Είμαι περήφανη για σένα, μεγάλωσες». Εάν χρειάζεται, προσθέστε: «Τι νομίζεις για τη μικρή σου αδελφή; Είναι μικρή ακόμη. Μπορεί να πιστεύει ακόμη, έτσι;».
Εάν το παιδί αναστατωθεί, στενοχωρηθεί, σας καταλογίσει ότι του είπατε ψέματα:
Ίσως να τροφοδοτήσατε την πίστη παραπάνω από όσο έπρεπε. Μπορείτε να του πείτε: «Άκουσέ με. Ο Άη Βασίλης υπάρχει για όλα τα παιδιά του κόσμου, σε όλες τις χώρες. Κι όπως όλοι οι γονείς του κόσμου, με ευχαριστούσε να σου λέω αυτή την ιστορία. Η ιστορία του Άη Βασίλη είναι σαν τα παραμύθια που σου διαβάζω το βράδυ προτού κοιμηθείς».
Καθησυχάστε το: «Τώρα ξέρεις ότι τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών και των γονιών. Κι ακόμα κι αν δεν πιστεύεις πια όπως παλιά, θα συνεχίσουμε να τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο αυτή τη μέρα. Και θα υπάρχουν πάντα δώρα για τον καθένα».
Μέχρι πότε μπορείτε να το αφήσετε να πιστεύει αυτό το μύθο;
Μπορεί να σας φαίνεται σκληρό αλλά το παιδί δε θα πρέπει να συνεχίσει να πιστεύει στον Άη Βασίλη μετά την Α’ δημοτικού. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς αυτή η πίστη κανονικά θα πάψει να υφίσταται.
Γιατί πρέπει να μάθει την αλήθεια;
Έτσι, θα το βοηθήσετε να νιώσει μεγάλο και υπεύθυνο. Δεν μπορούμε να ζητάμε από ένα παιδί να μεγαλώσει, να αναλάβει σχολικές ευθύνες, να αναπτύξει διανοητική περιέργεια και παράλληλα να το εγκλωβίζουμε σε παιδιάστικες αυταπάτες.
Οι ανάγκες του παιδιού εξελίσσονται. Εξάλλου, αν τα παιδιά συνεχίζουν και μετά την α’ δημοτικού να πιστεύουν, αυτό συνήθως συμβαίνει επειδή θέλουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία των γονιών τους, οι οποίοι κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν το μύθο.
Ακόμη, το αποτρέπετε από το να λέει ψέματα και να εξαπατά. Η διατήρηση της αυταπάτης για πολύ καιρό ενθαρρύνει το παιδί να προσαρμόζει την πραγματικότητα όπως εκείνο θέλει. Επίσης, το ωθεί να αναπτύξει τη δυσπιστία του απέναντι στον ενήλικο. Η αλήθεια είναι ότι στην ηλικία των 6 με 7 χρόνων το παιδί «ξέρει». Το παιδί σας καταλαβαίνει απόλυτα όταν σας ξεφεύγουν μικρές φράσεις «Μου το χάρισε ο άντρας μου για τα Χριστούγεννα…», όπως και όταν συνηθίζετε να ανταλλάζετε δώρα μεταξύ μεγάλων ακόμη κι αν φαίνεται απορροφημένο με τα δικά του. Όλα αυτά δεν του διαφεύγουν.
Πώς θα του πείτε την αλήθεια;
Δε θα του «πετάξετε» απότομα την αλήθεια. Προσπαθήστε να το κάνετε να συνειδητοποιήσει την αλήθεια σιγά σιγά. Διαβάστε του ιστορίες και ρωτήστε το: «Εσύ τι πιστεύεις γι’ αυτόν τον κύριο που έρχεται από την καμινάδα;». Σύντομα το παιδί θα σας ρωτήσει με τη σειρά του κι εκείνο και θα σας δηλώσει ότι δεν πιστεύει πια. Τότε, θα παρατηρήσετε και τη δική του περηφάνια που πλέον μεγάλωσε και μοιράζεται το μυστικό των μεγάλων.
Μάθετε ΠερισσότεραΠοιος είναι ο ρόλος του ειδικού παιδαγωγού
«Τι ακριβώς κάνει ένας ειδικός παιδαγωγός;»
«Εσείς μπορείτε να κάνετε λογοθεραπείες;»
Αυτές είναι μόνο δύο από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις των γονέων στο άκουσμα της ιδιότητας του ειδικού παιδαγωγού. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ειδικός παιδαγωγός και ποιος ο ρόλος του ακριβώς;
Ο ειδικός παιδαγωγός είναι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στο παιδί και τη μάθησή του, ανάμεσα στο παιδί και την οικογένειά του, στους γονείς και το σχολικό πλαίσιο. Ο ρόλος του ειδικού παιδαγωγού είναι παιδαγωγικός, συμβουλευτικός και υποστηρικτικός.
Ο ειδικός παιδαγωγός αναλαμβάνει και αλληλεπιδρά εκπαιδευτικά και θεραπευτικά με παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας αλλά και με εφήβους και νέους καθώς και με μεγαλύτερης ηλικίας άτομα τα οποία παρουσιάζουν:
μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)
νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down
αναπτυξιακές διαταραχές, διαταραχές αυτιστικού φάσματος, σύνδρομο Asperger
αισθητηριακές αναπηρίες, προβλήματα όρασης ή/ και ακοής
κινητικές αναπηρίες
Τι ακριβώς κάνει ο ειδικός παιδαγωγός;
Συνήθως προτού κληθεί ο ειδικός παιδαγωγός έχει προηγηθεί η διάγνωση του παιδιού από κάποιο δημόσιο διαγνωστικό φορέα (Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο, ΚΕΔΔΥ). Ο ειδικός παιδαγωγός λαμβάνει υπόψη όλα τα στοιχεία της διάγνωσης, ποιες ειδικότητες αξιολόγησαν το παιδί και χρησιμοποιεί και ο ίδιος διάφορα μέσα έτσι ώστε να αξιολογήσει το προφίλ του παιδιού. Στη συνέχεια, σχεδιάζει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης που περιλαμβάνει γενικούς και ειδικούς στόχους. Ανάλογα με τις ειδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί οι στόχοι που τίθενται μπορεί να αφορούν στην ανάγνωση, στη γραφή ή σε ένα συνδυασμό και των δύο. Επίσης, οι στόχοι είναι πιθανό να επικεντρώνονται (και) σε άλλους τομείς όπως τα μαθηματικά, η ενίσχυση της μνήμης, η κατανόηση, η βελτίωση της συγκέντρωσης της προσοχής, η λεκτική ή/ και η μη λεκτική επικοινωνία, η αυτοεξυπηρέτηση. Ακόμη, δίνεται μεγάλη έμφαση στην επικοινωνιακή και κοινωνική συνδιαλλαγή του παιδιού με το οικείο περιβάλλον του (οικογένεια, σχολείο) αλλά και με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.
Προτεραιότητα του ειδικού παιδαγωγού είναι να βελτιώσει οποιαδήποτε δεξιότητα θα αυξήσει την ποιότητα της καθημερινής διαβίωσης του ατόμου. Ο ειδικός παιδαγωγός μαθαίνει στο άτομο πώς να μαθαίνει, διδάσκοντάς του στρατηγικές μάθησης και χρησιμοποιώντας εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας. Ακόμη, ο ειδικός παιδαγωγός αξιοποιεί δημιουργικά τις δυνατότητες του κάθε παιδιού και μέσα από παιγνιώδεις βιωματικές δραστηριότητες βοηθά το παιδί να οργανώσει ποιοτικά το χώρο και το χρόνο του συμβάλλοντας στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του.
Το εκπαιδευτικό υλικό που χρησιμοποιεί ένας ειδικός παιδαγωγός μπορεί να περιλαμβάνει:
ειδικό παιδαγωγικό υλικό
εκπαιδευτικές κάρτες
τεχνικές συγκέντρωσης και κατανόησης
έντυπο υλικό
παιχνίδι ρόλων
παραμύθια και βιβλία
πολυαισθητηριακό και εικαστικό υλικό
εκπαιδευτικό λογισμικό μέσω η/υ
Γιατί είναι σημαντική η έγκαιρη αντιμετώπιση της όποιας μαθησιακής πρόκλησης;
Όπως έχουν δείξει και οι κατά καιρούς επιστημονικές έρευνες, η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση μιας δυσκολίας συνδράμει όχι μόνο στην επιτυχή αποκατάσταση αλλά και στην αποφυγή των ψυχολογικών και συναισθηματικών δυσκολιών που προκαλεί η καθημερινή σχολική απογοήτευση. Αντίθετα, η αδιαφορία, η κριτική και η απόρριψη από το περιβάλλον του παιδιού το επιβαρύνουν συναισθηματικά συντελώντας στην παραίτησή του από οποιαδήποτε προσπάθεια.
Πότε θα πρέπει κάποιος να απευθυνθεί σε έναν ειδικό παιδαγωγό;
Εάν παρατηρείτε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις σχολικές και κοινωνικές απαιτήσεις, μην αφήνετε το χρόνο να κυλάει άσκοπα. Φροντίστε να πραγματοποιηθεί μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση του παιδιού ώστε να ελεγχθούν όλες οι πιθανότητες.
Σε περίπτωση που διαπιστωθεί κάποια δυσκολία, είναι πολύ σημαντικό το παιδί σας να λάβει βοήθεια άμεσα. Η κατάλληλη εκπαιδευτική και συναισθηματική προσέγγιση μπορεί να δώσει στο παιδί τη δύναμη και το θάρρος που έχει ανάγκη για να κυνηγήσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του. Εάν, από την άλλη πλευρά, οι ανησυχίες σας αποδειχτούν αβάσιμες, θα έχετε τουλάχιστον απαλλαγεί από αυτές και θα μπορέσετε να απολαύσετε την εξέλιξη του παιδιού σας χωρίς επιπλέον έγνοιες.
Μάθετε ΠερισσότεραΣε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται οι γονείς να συμβουλεύεστε έναν ψυχολόγο;
Από τη μία πλευρά, η φίλη σας ορκίζεται στο όνομα της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας (και πηγαίνει το παιδί της στον ψυχοθεραπευτή για ψύλλου πήδημα) και από την άλλη οι γονείς σας που ωρύονται «Οι ψυχολόγοι είναι τσαρλατάνοι και κομπογιαννίτες!» και «Δεν είμαστε και τρελοί!». Στη μέση εσείς, ως γονείς που νοιάζεστε και ανησυχείτε για το παιδί σας νιώθετε αμηχανία.
Σε ποιες, λοιπόν, περιπτώσεις χρειάζεται να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο:
Σε περιόδους κρίσης της οικογενειακής ζωής
Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που μπορούν να διαταράξουν τις σχέσεις σας με το παιδί με τρόπο έντονο όπως χωρισμός, ανεργία, σοβαρή ασθένεια, πένθος.
Σε διάφορες καταστάσεις που ενέχουν κάποιο βαθμό κινδύνου
Καταστάσεις τις οποίες μπορεί να σας υποδείξει η διαίσθησή σας ή κάποιο πρόσωπο του περιβάλλοντος του παιδιού (πχ. παιδίατρος, δασκάλα). Άσχετα από την επισήμανση του προβλήματος (πχ. γενική, ασαφής), έχει σημασία να ακούσετε ακόμη κι αν αυτό δεν σας είναι πολύ εύκολο. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι:
– Όταν το παιδί παρουσιάζει καθυστέρηση στην ψυχοκινητική, διανοητική ή συναισθηματική του ανάπτυξη. Είναι κλεισμένο στον εαυτό του και απαθές ή επιθετικό και βίαιο.
– Υπάρχει έλλειψη ισορροπίας όσον αφορά την ανάπτυξή του. Για παράδειγμα, ενώ μιλάει πολύ καλά αρκετό καιρό, είναι πολύ αδέξιο.
– Ξαφνικά και πολύ εμφανώς παρατηρείται:
αναστάτωση στις συνήθειες του παιδιού (πχ. ύπνος, διατροφή), παλινδρόμηση σε ζητήματα καθαριότητας ή/ και της ομιλίας,
μια γενική αλλαγή της διάθεσής του: γίνεται ευέξαπτο, μελαγχολικό, ξεσπά σε κλάματα ή/ και παραπονείται διαρκώς χωρίς ουσιαστικό λόγο, κλείνεται στον εαυτό του.
αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού στο σπίτι ή/ και το σχολείο: παρατηρείται προκλητικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης ή συντροφικότητας, μεγάλη πτώση των σχολικών του επιδόσεων.
Σκέφτεστε: «Θα ξεπεράσει τις δυσκολίες όσο μεγαλώνει», «Ίσως είναι έτσι από φυσικού του», «Το παιδί δεν είναι τρελό ή προβληματικό»
Το παιδί βιώνει μια κατάσταση (λίγο ή περισσότερο) δύσκολη, απολύτως πραγματική όμως. Σίγουρα, η νυκτερινή ενούρηση συχνά σταματά όσο περνά ο καιρός, οι τσακωμοί και τα χτυπήματα στο διάλειμμα είναι μέσα στην εκμάθηση των δυσκολιών της ζωής, όμως για ποιο λόγο να επιβάλλεται μια τέτοια προσπάθεια στο παιδί όταν ακόμη και μια – δυο συναντήσεις με έναν ψυχολόγο μπορούν να το ανακουφίσουν;
Πιθανόν, να φοβάστε ότι θα αμφισβητηθείτε στο ρόλο σας ως γονείς.
Ησυχάστε. Ο ψυχολόγος δεν είναι εκεί για να κρίνει εσάς ή να τον τρόπο ανατροφής του παιδιού σας.
Αυτό που έχει σημασία είναι η δική σας κινητοποίηση για να βοηθήσετε το παιδί σας που υποφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του.
Μη θεωρείτε ότι είστε υποχρεωμένοι να ενημερώνετε τους γονείς σας, την ευρύτερη οικογένεια και το σχολείο για την απόφασή σας να δείτε έναν ψυχολόγο. Πρόκειται για την ιδιωτική ζωή του παιδιού σας και είναι δική του απόφαση εάν θα μιλήσει ή όχι γι’ αυτό το ζήτημα. Δεν είστε υποχρεωμένοι να ενημερώνετε τη δασκάλα ούτε και κανέναν άλλο για τις οποιεσδήποτε εξελίξεις.
Επίσης, μη ζητάτε από το παιδί να σας δίνει λεπτομερή αναφορά των συναντήσεών του με τον ειδικό. Διαβεβαιώστε το για τη διακριτικότητά σας και ότι είναι δική του υπόθεση. Δείξτε του την εκτίμηση και το σεβασμό σας και συνοδέψτε το στις συναντήσεις αυτές.
Η παιδική ηλικία είναι μια πολύ ευάλωτη περίοδος. Το να αφήνουμε το παιδί με την όποια δυσκολία του αβοήθητο είναι σαν να του επιβάλλουμε να περπατά με ένα αγκάθι μέσα στο παπούτσι του. Αντίθετα, απευθυνόμενοι στον ψυχολόγο του επιτρέπουμε να αισθανθεί καλύτερα και να βγει από μια κατάσταση που το κάνει να υποφέρει. Η ηρεμία θα επέλθει πιθανόν μέσα από ορισμένες συνειδητοποιήσεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αισθάνεστε ταπεινωμένοι ως γονείς ή ότι θα χρειαστεί να αλλάξετε τα πάντα στη ζωή σας.
Δείτε ακόμη:
Πώς προετοιμάζω το παιδί μου για την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο;
Μάθετε ΠερισσότεραΤι συμβαίνει στο γραφείο του ψυχολόγου: Tι να πω στο παιδί μου
Τι συμβαίνει στο γραφείο του ψυχολόγου: Tι να πω στο παιδί μου
Είναι αρκετά συνηθισμένο ο γονιός να αγχώνεται πριν από μια πρώτη επίσκεψη του παιδιού στο γραφείο κάποιου ψυχολόγου και να μη γνωρίζει ακριβώς τι θα ήταν καλύτερο να πει στο παιδί του σχετικά. Παρακάτω παρουσιάζεται με απλό τρόπο ένας τρόπος προσέγγισης του θέματος για να βγάλει το γονιό από αυτή την άβολη θέση.
«
Στο ραντεβού αυτό ο ψυχολόγος δε θα σε εξετάσει όπως όταν πηγαίνουμε στον παιδίατρο. Δεν υπάρχουν εκεί βελόνες, στηθοσκόπια ή εμβόλια. Θα καθίσεις σε μια άνετη καρέκλα και θα συζητήσετε. Ο ψυχολόγος θα σε καλωσορίσει, θα είναι φιλικός και θα προσπαθήσει να σε κάνει να αισθανθείς άνετα.
Στην πρώτη σας συνάντηση ο γονιός σου μπορεί να είναι μέσα στο γραφείο μαζί σου και να συμμετέχει κι αυτός στη συζήτηση. Καμιά φορά χρειάζεται ο γονιός να βοηθήσει στο να εξηγήσει την κατάσταση και σε τι ακριβώς χρειάζεσαι βοήθεια. Στις επόμενες συναντήσεις ο γονιός μπορεί να περιμένει έξω από το γραφείο ενώ εσύ συζητάς μόνος σου με τον ψυχολόγο.
Ο ψυχολόγος μπορεί να σου κάνει ερωτήσεις ή να σε βάλει να συμπληρώσεις κάποια ερωτηματολόγια, να λύσεις κάποιο παζλ ή να ζωγραφίσεις. Αυτά βοηθούν τον ψυχολόγο να καταλάβει καλύτερα πώς σκέφτεσαι, αισθάνεσαι και μαθαίνεις.
Ενώ μιλάς γι’ αυτό που σε δυσκολεύει, μπορεί να παίζετε μαζί κάποια παιχνίδια. Οι ψυχολόγοι ξέρουν ότι το παιχνίδι μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αισθανθούν πιο άνετα και να συζητήσουν πιο εύκολα.
Ο ψυχολόγος θέλει να ακούσει και για τα καλά πράγματα στη ζωή σου, όπως σε τι τα πηγαίνεις καλά και τι σου αρέσει να κάνεις. Μέρος της δουλειάς του είναι να βοηθά τα παιδιά να παρατηρήσουν τις δυνάμεις τους και να νιώσουν περήφανα για οτιδήποτε κάνουν καλά ήδη.
Στις συναντήσεις σας ο ψυχολόγος σου μπορεί να σου μάθει πράγματα σχετικά με τα συναισθήματα ή πώς να βοηθάς τον εαυτό σου να χαλαρώνει. Επίσης, μπορεί να σε βοηθήσει να μάθεις πώς να τα πηγαίνεις καλύτερα με τους άλλους. Κι ακόμη, μπορεί να σου δείξει πώς να κάνεις εξάσκηση σε κάτι που θέλεις να βελτιώσεις.
Ο ψυχολόγος σου μπορεί επίσης να σε βοηθήσει να βάλεις στόχους για τον εαυτό σου. Μπορεί να σου ζητήσει να έχεις μαζί σου ένα σημειωματάριο και να σημειώνεις τα συναισθήματά σου. Φέρνοντας αυτό το σημειωματάριο στις συναντήσεις σας θα σε βοηθήσει να δεις την πρόοδο που κάνεις
Μπορεί να έχεις συνάντηση με τον ψυχολόγο σου κάθε εβδομάδα για ένα διάστημα. Κάθε συνάντηση θα κρατάει περίπου 45 ή 50 λεπτά. Καθώς τα πράγματα θα πηγαίνουν καλύτερα για σένα, θα συναντιέστε λιγότερο συχνά μέχρι η εργασία σας μαζί να τελειώσει.
Το να δέχεσαι βοήθεια είναι έξυπνο
Δυσκολίες εμφανίζονται στη ζωή κάθε παιδιού. Μερικές φορές μπορείς να αντιμετωπίσεις μόνος σου μια δύσκολη κατάσταση ή με τη βοήθεια ενός γονιού ή ενός δασκάλου.
Εάν όμως χρειάζεσαι περισσότερη βοήθεια ή η δυσκολία μοιάζει πολύ μεγάλη για να τα καταφέρεις μόνος σου ή με κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο, το να συζητήσεις με έναν ειδικό είναι το πιο σωστό πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις.
Κάθε φορά που στη ζωή σου εμφανίζεται μια δυσκολία, το εξυπνότερο είναι να αναλάβεις να την αντιμετωπίσεις.
»
Διαβάστε ακόμη:
Πότε θα ήταν καλό να πάω το παιδί μου στον ψυχολόγο
Πώς προετοιμάζω το παιδί μου για την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο
Μάθετε ΠερισσότεραΠώς προετοιμάζω το παιδί μου για την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο;
Μπορεί να ανησυχείτε ότι το παιδί σας θα αναστατωθεί ή θα μπερδευτεί όταν το ενημερώσετε για μια επερχόμενη επίσκεψη στον ψυχολόγο. Είναι πολύ σημαντικό να είστε όσο το δυνατόν πιο ειλικρινείς σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη όπως και με το λόγο για τον οποίο αυτή συμβαίνει. Το ζήτημα θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια της επίσκεψης είναι όμως σημαντικό να έχετε προετοιμάσει το παιδί σας για αυτό.
Εξηγήστε στα μικρά παιδιά ότι αυτή η επίσκεψη δεν έχει να κάνει με εξετάσεις, εμβόλια και ενέσεις. Ακόμη, θα ήταν καλό να τονίσετε ότι αυτού του είδους ο γιατρός μιλά και παίζει με τα παιδιά (και τις οικογένειές τους) για να τα βοηθήσει να λύσουν τα προβλήματά τους και να αισθανθούν καλύτερα. Το παιδί είναι πολύ πιθανόν να αισθανθεί πιο ανακουφισμένο μαθαίνοντας ότι ο/ η ψυχολόγος θα βοηθήσει και τους γονείς του ή/ και άλλα μέλη της οικογένειάς του.
Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι αισθάνονται καλύτερα όταν πληροφορούνται πως οτιδήποτε συζητήσουν με τον ψυχολόγο είναι εμπιστευτικό και δεν μπορεί να αποκαλυφθεί σε κανέναν άλλο, συμπεριλαμβανομένων των γονιών, χωρίς την άδειά τους – εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση στην οποία εντοπιστεί ότι υπάρχουν αυτοκτονικές σκέψεις ή βάσιμη πρόθεση να βλάψουν τον εαυτό τους ή κάποιον άλλο.
Παρέχοντας αυτές τις πληροφορίες πριν από την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει, καθώς το παιδί γνωρίζει τι να περιμένει, δεν αισθάνεται παραγκωνισμένο ή συγχυσμένο σχετικά και υπάρχει η διαβεβαίωση ότι όλη μαζί η οικογένεια εργάζεται και προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη δυσκολία.
Πότε θα ήταν καλό να πάω το παιδί μου στον ψυχολόγο
Τι συμβαίνει στο γραφείο του ψυχολόγου: Τι να πω στο παιδί μου
Πώς να στηρίξετε επιπλέον το παιδί σας
Όταν το παιδί σας αντιμετωπίζει συναισθηματικές δυσκολίες, να είστε εκεί να ακούτε και να νοιάζεστε και να παρέχετε υποστήριξη χωρίς κριτική. Η υπομονή είναι επίσης κρίσιμη καθώς πολλά μικρά παιδιά δεν μπορούν να εξηγήσουν λεκτικά τους φόβους και τα συναισθήματά τους.
Βρείτε χρόνο να συζητήσετε με το παιδί σας τις αγωνίες και τις ανησυχίες του. Περιορίστε τους περισπασμούς κλείνοντας τηλεόραση και υπολογιστή και αφήνοντας τον τηλεφωνητή να απαντήσει στις κλήσεις σας. Αυτό θα του δείξει καθαρά ότι εκείνο είναι η πρώτη σας προτεραιότητα.
Πιο αναλυτικά:
Συζητείστε ανοικτά και όσο γίνεται συχνότερα με το παιδί σας.
Δείξτε του φανερά την αγάπη και την τρυφερότητά σας ειδικά σε δύσκολες στιγμές.
Γίνετε το καλό παράδειγμα φροντίζοντας τις δικές σας σωματικές, ψυχολογικές και συναισθηματικές ανάγκες.
Ζητείστε την υποστήριξη του συντρόφου σας, κοντινών συγγενικών προσώπων, του παιδιάτρου σας, των δασκάλων του παιδιού σας.
Βελτιώστε την επικοινωνία στο σπίτι οργανώνοντας οικογενειακές συγκεντρώσεις οι οποίες κλείνουν ευχάριστα (πχ. παίζοντας κάποιο παιχνίδι, φτιάχνοντας ένα γλυκό που αρέσει σε όλους κλπ.).
Όσο δύσκολο κι αν είναι, θέστε όρια σε ανάρμοστες ή προβληματικές συμπεριφορές. Συμβουλευτείτε τον ψυχολόγο για στρατηγικές ώστε να ενθαρρύνετε το παιδί σας να γίνει πιο συνεργάσιμο.
Επικοινωνείτε συχνά με τον ψυχολόγο.
Να είστε ανοικτοί σε κάθε τύπου ανατροφοδότηση τόσο από το παιδί σας όσο και από τον ψυχολόγο.
Σεβαστείτε τη σχέση ανάμεσα στο παιδί και τον ψυχολόγο του. Εάν αισθάνεστε κάποιου είδους «απειλή», συζητείστε το με τον ψυχολόγο (δεν υπάρχει καμιά ντροπή σε κάτι τέτοιο).
Χαρείτε μαζί με το παιδί σας συμμετέχοντας σε αγαπημένες ασχολίες.
Αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες και ζητώντας βοήθεια όσο γίνεται νωρίτερα, βοηθάτε το παιδί σας – και όλη την οικογένειά σας – να ξεπεράσετε τις δύσκολες στιγμές και ανοίγετε το δρόμο για πιο ευτυχισμένες και υγιείς καταστάσεις.
Μάθετε Περισσότερα«Πότε θα ήταν καλό να πάω το παιδί μου στον ψυχολόγο;»
Τα παιδιά, μπορούν, όπως και οι ενήλικες, να ωφεληθούν από μια επίσκεψη στον ψυχολόγο. Ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει ικανότητες επίλυσης προβλημάτων όπως και να του διδάξει τη σημασία της αναζήτησης βοήθειας. Ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει παιδιά και τις οικογένειές τους να αντιμετωπίσουν το στρες και μια σειρά συναισθηματικών ζητημάτων και ζητημάτων συμπεριφοράς.
Πολλά παιδιά χρειάζονται βοήθεια να αντιμετωπίσουν το σχολικό άγχος, το στρες λόγω εξετάσεων, το σχολικό εκφοβισμό ή την βλαβερή επιρροή μιας ομάδας συνομηλίκων. Άλλα παιδιά χρειάζονται βοήθεια να επικοινωνήσουν τα συναισθήματά τους σε σχέση με οικογενειακά θέματα, ειδικά στην περίπτωση κάποιας μεγάλης αλλαγής.
Σημαντικά γεγονότα ζωής – όπως ο θάνατος ενός μέλους της οικογένειας, ενός φίλου ή ενός κατοικίδιου, ένα διαζύγιο ή μια μετακόμιση, μία σοβαρή ασθένεια μέσα στην οικογένεια, κάποιο περιστατικό κακοποίησης ή τραύμα – μπορούν να πυροδοτήσουν στρες το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στη συμπεριφορά, στον ύπνο, αλλαγές στη διάθεση ή την όρεξη και στη σχολική και ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν είναι ξεκάθαρο τι προκάλεσε την απότομη απόσυρση του παιδιού, το άγχος, τη λύπη, το θυμό ή τη διαρκή αναστάτωση. Εάν, όμως, αισθάνεστε ότι το παιδί σας πιθανόν να αντιμετωπίζει κάποια συναισθηματική δυσκολία ή δυσκολία στη λειτουργική του συμπεριφορά, ή χρειάζεται βοήθεια για να ανταπεξέλθει σε ένα δύσκολο γεγονός που βιώνει, εμπιστευτείτε το ένστικτό σας.
Σημάδια ότι το παιδί μπορεί να ωφεληθεί βλέποντας έναν ψυχολόγο μπορεί να είναι:
• αναπτυξιακή καθυστέρηση στο λόγο, στην κινητικότητα ή την εκπαίδευση τουαλέτας
• μαθησιακές δυσκολίες
• δυσκολίες στην προσοχή και τη συγκέντρωση (όπως στη ΔΕΠ-Υ)
• δυσκολίες στη συμπεριφορά (πχ. υπερβολικός θυμός, διαταραχές στην πρόσληψη τροφής, βρέξιμο του κρεβατιού)
• μια αξιοσημείωτη πτώση στην ακαδημαϊκή επίδοση, ειδικά εάν το παιδί συνήθως είχε καλές επιδόσεις και βαθμολογίες
• επεισόδια στενοχώριας, κατάθλιψης και συχνού κλάματος
• κοινωνική απόσυρση ή απομόνωση
• να είναι θύμα ή θύτης σχολικού εκφοβισμού άλλων παιδιών
• υπερβολικά επιθετική συμπεριφορά (όπως δαγκωνιές, κλωτσιές και χτυπήματα)
• αιφνίδιες αλλαγές στη διατροφική συμπεριφορά (ειδικά στους εφήβους)
• αϋπνία ή αυξημένη υπνηλία
• πολλές σχολικές απουσίες ή συχνή αργοπορία
• εναλλαγές στη διάθεση (χαρούμενο τη μια στιγμή, αναστατωμένο την επόμενη)
• ανάπτυξη ή αύξηση δυσφοριών (πχ. πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι ή γενικότερη αδιαθεσία) παρά την ιατρική διάγνωση περί οργανικής ευρωστίας
• διαχείριση μιας σοβαρής, ανίατης ή χρόνιας ασθένειας
• σημάδια από χρήση αλκοόλ, ναρκωτικών ή άλλων ουσιών
• δυσκολίες συμπεριφοράς και συναισθηματικές δυσκολίες έπειτα από χωρισμό, διαζύγιο ή μετακόμιση
• θέματα που σχετίζονται με πένθος
• σωματική, συναισθηματική ή σεξουαλική κακοποίηση ή άλλα τραυματικά για το παιδί γεγονότα.
Ακόμη και τα παιδιά τα οποία δε βρίσκονται ακόμη σε σχολική ηλικία θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μια επίσκεψη στον ψυχολόγο, εάν υπάρχει μια σημαντική καθυστέρηση στην κατάκτηση αναπτυξιακών ορόσημων, όπως το περπάτημα, η ομιλία, η εκπαίδευση στην τουαλέτα, και εάν υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με αυτισμό ή άλλες αναπτυξιακές διαταραχές.
Διαβάστε ακόμη:
Πώς προετοιμάζω το παιδί μου για την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο