Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται οι γονείς να συμβουλεύεστε έναν ψυχολόγο;

Από τη μία πλευρά, η φίλη σας ορκίζεται στο όνομα της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας (και πηγαίνει το παιδί της στον ψυχοθεραπευτή για ψύλλου πήδημα) και  από την άλλη οι γονείς σας που ωρύονται «Οι ψυχολόγοι είναι τσαρλατάνοι και κομπογιαννίτες!» και «Δεν είμαστε και τρελοί!». Στη μέση εσείς, ως γονείς που νοιάζεστε και ανησυχείτε για το παιδί σας νιώθετε αμηχανία.

Σε ποιες, λοιπόν, περιπτώσεις χρειάζεται να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο:

Σε περιόδους κρίσης της οικογενειακής ζωής

Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που μπορούν να διαταράξουν τις σχέσεις σας με το παιδί με τρόπο έντονο όπως χωρισμός, ανεργία, σοβαρή ασθένεια, πένθος.

Σε διάφορες καταστάσεις που ενέχουν κάποιο βαθμό κινδύνου

Καταστάσεις τις οποίες μπορεί να σας υποδείξει η διαίσθησή σας ή κάποιο πρόσωπο του περιβάλλοντος του παιδιού (πχ. παιδίατρος, δασκάλα). Άσχετα από την επισήμανση του προβλήματος (πχ. γενική, ασαφής), έχει σημασία να ακούσετε ακόμη κι αν αυτό δεν σας είναι πολύ εύκολο. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι:

– Όταν το παιδί παρουσιάζει καθυστέρηση στην ψυχοκινητική, διανοητική ή συναισθηματική του ανάπτυξη. Είναι κλεισμένο στον εαυτό του και απαθές ή επιθετικό και βίαιο.

– Υπάρχει έλλειψη ισορροπίας όσον αφορά την ανάπτυξή του. Για παράδειγμα, ενώ μιλάει πολύ καλά αρκετό καιρό, είναι πολύ αδέξιο.

– Ξαφνικά και πολύ εμφανώς παρατηρείται:

αναστάτωση στις συνήθειες του παιδιού (πχ. ύπνος, διατροφή), παλινδρόμηση σε ζητήματα καθαριότητας ή/ και της ομιλίας,

μια γενική αλλαγή της διάθεσής του: γίνεται ευέξαπτο, μελαγχολικό, ξεσπά σε κλάματα ή/ και παραπονείται διαρκώς χωρίς ουσιαστικό λόγο, κλείνεται στον εαυτό του.

αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού στο σπίτι ή/ και το σχολείο: παρατηρείται προκλητικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης ή συντροφικότητας, μεγάλη πτώση των σχολικών του επιδόσεων.

Σκέφτεστε: «Θα ξεπεράσει τις δυσκολίες όσο μεγαλώνει», «Ίσως είναι έτσι από φυσικού του», «Το παιδί δεν είναι τρελό ή προβληματικό»

Το παιδί βιώνει μια κατάσταση (λίγο ή περισσότερο) δύσκολη, απολύτως πραγματική όμως. Σίγουρα, η νυκτερινή ενούρηση συχνά σταματά όσο περνά ο καιρός, οι τσακωμοί και τα χτυπήματα στο διάλειμμα είναι μέσα στην εκμάθηση των δυσκολιών της ζωής, όμως για ποιο λόγο να επιβάλλεται μια τέτοια προσπάθεια στο παιδί όταν ακόμη και μια – δυο συναντήσεις με έναν ψυχολόγο μπορούν να το ανακουφίσουν;

Πιθανόν, να φοβάστε ότι θα αμφισβητηθείτε στο ρόλο σας ως γονείς.

 

Ησυχάστε. Ο ψυχολόγος δεν είναι εκεί για να κρίνει εσάς ή να τον τρόπο ανατροφής του παιδιού σας.

Αυτό που έχει σημασία είναι η δική σας κινητοποίηση για να βοηθήσετε το παιδί σας που υποφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του.

 

Μη θεωρείτε ότι είστε υποχρεωμένοι να ενημερώνετε τους γονείς σας, την ευρύτερη οικογένεια και το σχολείο για την απόφασή σας να δείτε έναν ψυχολόγο. Πρόκειται για την ιδιωτική ζωή του παιδιού σας και είναι δική του απόφαση εάν θα μιλήσει ή όχι γι’ αυτό το ζήτημα. Δεν είστε υποχρεωμένοι να ενημερώνετε τη δασκάλα ούτε και κανέναν άλλο για τις οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Επίσης, μη ζητάτε από το παιδί να σας δίνει λεπτομερή αναφορά των συναντήσεών του με τον ειδικό. Διαβεβαιώστε το για τη διακριτικότητά σας και ότι είναι δική του υπόθεση. Δείξτε του την εκτίμηση και το σεβασμό σας και συνοδέψτε το στις συναντήσεις αυτές.

Η παιδική ηλικία είναι μια πολύ ευάλωτη περίοδος. Το να αφήνουμε το παιδί με την όποια δυσκολία του αβοήθητο είναι σαν να του επιβάλλουμε να περπατά με ένα αγκάθι μέσα στο παπούτσι του. Αντίθετα, απευθυνόμενοι στον ψυχολόγο του επιτρέπουμε να αισθανθεί καλύτερα και να βγει από μια κατάσταση που το κάνει να υποφέρει. Η ηρεμία θα επέλθει πιθανόν μέσα από ορισμένες συνειδητοποιήσεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αισθάνεστε ταπεινωμένοι ως γονείς ή ότι θα χρειαστεί να αλλάξετε τα πάντα στη ζωή σας.

Δείτε ακόμη:

Το παιδί στον ψυχολόγο

«Πότε θα ήταν καλό να πάω το παιδί μου στον ψυχολόγο;»

Πώς προετοιμάζω το παιδί μου για την πρώτη επίσκεψη στον ψυχολόγο;

Τι συμβαίνει στο γραφείο του ψυχολόγου: Tι να πω στο παιδί μου