Βία κατά των Γυναικών

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών αποτελεί μια μέρα ορόσημο για τις γυναίκες και θηλυκότητες όλου του κόσμου που δέχονται αυτή τη βία. Είναι ημέρα αγώνα και ορατότητας για ένα καθημερινό, παγκόσμιο φαινόμενο που παραμένει «αόρατο» και συγκαλύπτεται από βολικούς μύθους και κοινωνική ανοχή.

Η έμφυλη βία, πυρήνας της ιστορικά διαπιστωμένης έμφυλης ανισότητας που οδήγησε και οδηγεί σε διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, μας αφορά όλες και όλους. 

Θύμα της βίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε γυναίκα. Δεν συμβαίνει σε παλαιότερες εποχές, συντηρητικότερες κοινωνίες, σε κάποιες «άλλες», κάπου «αλλού». Εκατομμύρια γυναίκες, νεαρά κορίτσια, θηλυκότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπα σε όλο τον κόσμο, χιλιάδες γυναίκες και στη χώρα μας, πλήττονται στις μέρες μας καθημερινά από την πιο βάναυση μορφή κοινωνικού ελέγχου στις ζωές και τα σώματά μας.

Θύμα της βίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε ανεξαρτήτως τάξης, εθνότητας, θρησκείας, ηλικίας, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, σεξουαλικού προσανατολισμού, πολιτισμικών και γλωσσικών χαρακτηριστικών. Ωστόσο, οι άνεργες, οι φτωχές γυναίκες, οι μετανάστριες και οι προσφύγισσες είναι περισσότερο ευάλωτες γιατί δεν έχουν οικονομική ανεξαρτησία και κοινωνική υποστήριξη.

Η έμφυλη βία σε όλες της τις μορφές (λεκτική, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική, οικονομική), προκαλεί πολλαπλά τραύματα στα άτομα που τη βιώνουν. 

Αρκεί να αναφερθεί πως 137 γυναικοκτονίες καταγράφονται κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο. Γυναίκες που δολοφονούνται από συζύγους ή/και συγγενείς επειδή η τοξική αρρενωπότητα, σε διάφορες εκδοχές της, θεωρεί ότι μπορεί να ασκεί βία για το «σωφρονισμό» μας, βία ακόμα και ανθρωποκτόνα.

Στην Ελλάδα για το 2019 έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα 11 γυναικοκτονίες. Επιπλέον, χιλιάδες είναι οι γυναίκες, θύματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία ενδοοικογενειακής βίας, που καταφεύγουν και καταγράφονται κάθε χρόνο.

Έχει υποστηριχθεί ότι το άγχος και η πίεση που προκαλεί η ανέχεια κάνει τους άντρες βίαιους απέναντι στις γυναίκες. Αυτή η ερμηνεία όμως δικαιολογεί κατά ένα τρόπο τους θύτες και μεταβιβάζει την ευθύνη σε κάτι γενικό και απρόσωπο όπως είναι η οικονομική κρίση. Η βία κατά των γυναικών είναι ένα διαταξικό φαινόμενο και οι μηχανισμοί της έχουν ένα κοινό υπόβαθρο, αυτό της κυριαρχίας, της άσκησης εξουσίας πάνω στον Άλλο και της επιβεβαίωσής της. Είναι ο ολοκληρωτικός μηχανισμός της καθυπόταξης των γυναικών που τις καθιστά έρμαια της “δύναμης” των ανδρών. Άρα, η βία κατά των γυναικών συνιστά καλά κρυμμένο στα άδυτα της ιδιωτικότητας και της “αγίας οικογένειας” πυρήνα της πατριαρχίας.

Στην Ελλάδα ο νόμος 3500/2006 συνιστά το νομικό πλαίσιο αντιμετώπισης της κακοποίησης που υφίστανται οι γυναίκες ενώ έχουμε και δομές που βοηθούν τις κακοποιημένες γυναίκες και αναδεικνύουν το πρόβλημα. Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900, τα Συμβουλευτικά κέντρα κατά της ενδοοικογενειακής βίας, οι Ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών είναι ορισμένες από αυτές τις δομές. Η αύξηση των καταγεγραμμένων περιστατικών δείχνει ότι το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών δέχεται πλέον περισσότερη ορατότητα στην ελληνική κοινωνία και αυτό βοηθά όλο και περισσότερες γυναίκες να ξεπεράσουν τους φόβους τους και να απευθυνθούν κάπου για βοήθεια.

Ας σταθούμε στο πλάι τους! Ας τις ακούσουμε πραγματικά, τι φοβούνται, τι χρειάζονται. Ας μην τους πούμε τι θα κάναμε εμείς στη θέση τους, τι νομίζουμε ότι πρέπει να κάνουν ή τι νομίζουμε εμείς ότι είναι καλύτερο για εκείνες και τα παιδιά τους. Ας τους πούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να τις διευκολύνουμε να αντιμετωπίσουν τους φόβους και τις ανάγκες τους.

 

Πηγές: Διοτίμα | socialpolicy.gr