Νέα σχολική χρονιά: Πώς συμπαραστεκόμαστε στο παιδί

Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινά. Και βέβαια, όταν αναφερόμαστε στο σχολείο μιλάμε από το νηπιαγωγείο μέχρι και την γ’ λυκείου. Κάθε τάξη ανεξάρτητα βαθμίδας είναι απαιτητική για τα παιδιά. Όσο δύσκολο και τρομακτικό μοιάζει το δημοτικό στα μάτια ενός μικρού εξάχρονου, το ίδιο δύσκολη και τρομακτική δείχνει και η γ’ λυκείου σε ένα δεκαεπτάχρονο έφηβο, που προετοιμάζεται για την εισαγωγή του στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η σχολική πορεία των παιδιών, η αντιμετώπιση των σχολικών τους υποχρεώσεων, οι επιδόσεις τους, επηρεάζονται πολύ από τη συμπεριφορά των γονέων. Από τις απαιτήσεις που έχουν οι γονείς, από την επαφή με τα παιδιά τους, από το πώς αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι το σχολείο.

Για να αποφύγουμε, λοιπόν, τις εντάσεις κατά τη διάρκεια της χρονιάς και να συμπαρασταθούμε στο παιδί μας μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές:

Εξηγούμε στο παιδί ότι είμαστε σίγουροι για τις δυνατότητές του, πιστεύουμε σε εκείνο και το διαβεβαιώνουμε για την άνευ όρων αγάπη μας.

Δίνουμε στο παιδί κίνητρα για να μελετά και το ενθαρρύνουμε να μην τα παρατά στην πρώτη δυσκολία.

Το βοηθάμε να οργανώσει το χρόνο του και το πρόγραμμά του. Πολλά παιδιά δυσκολεύονται να οργανωθούν με αποτέλεσμα να μοιάζει σαν να τεμπελιάζουν ή να αδιαφορούν, ενώ μπορεί απλά να μην ξέρουν από πού να αρχίσουν.

Δε συγκρίνουμε ποτέ το παιδί μας με άλλα παιδιά.

Δεν το προσβάλλουμε και δεν το απαξιώνουμε ποτέ.

Αναγνωρίζουμε τα ταλέντα του παιδιού μας και τα υποστηρίζουμε ανεξάρτητα από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες.

Είμαστε πάντα σε επαφή με τους εκπαιδευτικούς.

Είμαστε σε εγρήγορση για τυχόν αλλαγές στην απόδοση και στη συμπεριφορά του παιδιού. Μπορεί να συμβαίνει κάτι στη ζωή του που το δυσκολεύει.

Ενθαρρύνουμε το παιδί μας να είναι ο εαυτός του. Να ξέρει να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να σέβεται τη διαφορετικότητα, καθώς και να ενημερώνει τους δασκάλους του αν αντιληφθεί ότι κάποιο παιδί χρειάζεται βοήθεια.

Θέτουμε τους κανόνες μας με ελαστικότητα, εξήγηση και διάλογο.

Ας θυμόμαστε πάντα πως είναι παιδιά και ας έχουμε στο μυαλό μας πώς ήμασταν εμείς ως μαθητές. Ας μην επαναλαμβάνουμε πράγματα και συμπεριφορές που ως παιδιά μας είχαν πληγώσει.