Τραυματική μνήμη: πώς διαγράφεται

Τραυματική μνήμη διαθέτουμε όλοι μας τουλάχιστον μία, ενσωματωμένη στον εγκέφαλό μας. Δυνατές αναμνήσεις από γεγονότα μπορούν να μας σημαδεύσουν, όπως ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, ένας βιασμός, μια φυσική καταστροφή, μια βίαιη συμπεριφορά ενός γονέα ή ενός συζύγου, μια σοβαρή περιπέτεια υγείας, μια εμπειρία πολέμου ή μια βίαιη επίθεση.

Εμπειρίες τέτοιου τύπου μπορούν να μείνουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μας. Αυτό δε συνεπάγεται απαραίτητα ότι  οι αναμνήσεις αυτές θα μας δημιουργήσουν ψυχικά τραύματα. Ενδέχεται όμως να μας προκαλέσουν προβλήματα, τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθούν εξουθενωτικά.

Τα άτομα με μετατραυματικό στρες μπορούν να γίνουν υπερευαίσθητα, με νεύρα διαρκώς “τεντωμένα”  και σε μια μόνιμη κατάσταση υψηλού συναγερμού. Οι άσχημες εμπειρίες μπορεί να επανέρχονται συχνά απροειδοποίητα ως εφιάλτες, προκαλώντας φόβο και έντονο άγχος και βέβαια μπορεί να καταστρέφουν τον ύπνο μας.

Υπάρχουν απλές, αλλά αποτελεσματικές, μέθοδοι με τις οποίες μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε και να διαγράψουμε τα τραυματικά συναισθήματά μας και να αισθανθούμε πραγματική ανακούφιση. Αρκετοί άνθρωποι μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους. Για κάποια άτομα που τους είναι πιο δύσκολο μπορούν να το πετύχουν με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου.

Πώς επουλώνεται μια τραυματική μνήμη

 

Οι τελευταίες εξελίξεις της νευροεπιστήμης προσφέρουν μια απλή, αλλά αποτελεσματική, μέθοδο για την αλλαγή της καλωδίωσης του εγκεφάλου από τα αρνητικά συναισθήματα που συνδέονται με την τραυματική ανάμνηση, στα θετικά συναισθήματα που σχετίζονται με την υγεία και την ευεξία. Πρόκειται για  μια διαδικασία τεσσάρων βημάτων που παρουσιάζεται παρακάτω:

1. Παρατηρούμε μια θετική εμπειρία. Στο βήμα αυτό, παρατηρούμε μια θετική εμπειρία που είναι ήδη παρούσα στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο της ευαισθητοποίησης μας.
2. Εμπλουτίζουμε τη θετική εμπειρία. Πολύ συχνά ξοδεύουμε λεπτά, ώρες ίσως και ημέρες να σκεφτόμαστε μια αρνητική εμπειρία. Χρειάζεται να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο και να εμβαθύνουμε στη θετική εμπειρία την οποία έχουμε. Έτσι ανοίγουμε τον εαυτό μας στα συναισθήματα στήριξης που έχουμε στη ζωή μας. Δημιουργούμε από μόνοι μας μια θετική μνήμη και την εμπλουτίζουμε. Γεμίζουμε το εσωτερικό της συνείδησής μας με 10-20’’ θετικής μνήμης.
3. Απορροφάμε τη θετική εμπειρία. Είναι η φάση, στην οποία η θετική μνήμη που έχουμε γεμίσει τη σκέψη και τη συνείδησή μας γίνεται ένα με τον εγκέφαλο μας και με όλα τα μέρη της ύπαρξής μας.
4. Σύνδεση θετικών και αρνητικών υλικών. Δεν θέλουμε να επηρεαστούμε από τις αρνητικές εμπειρίες, αλλά να τις εμπλουτίσουμε με τις θετικές μας σκέψεις. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια θετική ιδεατή εικόνα ενός κήπου και να φανταστούμε να φυτεύουμε όμορφα λουλούδια. Ξέρουμε πού βρίσκονται τα ζιζάνια όταν φυτεύουμε και μπορούμε να τα τραβήξουμε έξω ώστε να υπάρξει χώρος για να αναπτυχθούν τα λουλούδια.

Αν δεν μπορούμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε όσα μας δυσκολεύουν μπορούμε να ζητήσουμε την βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας. Το να ζητάμε βοήθεια δε σημαίνει ότι είμαστε αδύναμοι και ανίκανοι να κάνουμε καλά τον εαυτό μας. Σημαίνει ότι επιθυμούμε πραγματικά να γίνουμε καλά.

Ακόμη και αν έχουμε προσπαθήσει να ζητήσουμε βοήθεια και δεν έχουμε δει γρήγορα αποτελέσματα χρειάζεται να έχουμε υπομονή. Το τραύμα χρειάζεται τον κατάλληλο χρόνο για να επουλωθεί. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι αξίζουμε να είμαστε καλά.

Πηγή: www.goodtherapy.org