Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για το διαζύγιο: α’ μέρος
Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούν κάποιες γενικές συμβουλές για το πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για το διαζύγιο. Το τι ακριβώς πρέπει να πείτε στο παιδί σας εξαρτάται, βέβαια, από την ηλικία του. Όσα αναφέρονται στο άρθρο που ακολουθεί αφορούν τόσο αυτούς που έχουν ήδη πάρει διαζύγιο όσο και εκείνους που ζουν σε διάσταση με τους/ τις συζύγους τους.
1. Θα πρέπει να είστε παρόντες και οι δύο γονείς. Όσο δυσάρεστο και δύσκολο αν σας φαίνεται αυτό, θα πρέπει να παραμερίσετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και να μιλήσετε και οι δύο μαζί στα παιδιά σας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε ήρεμοι και να έχετε αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής. Τα παιδιά σας χρειάζονται να γνωρίζουν ότι μπορούν να σας εμπιστευτούν και να στηριχτούν σε σας, ειδικά σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές. Φροντίστε, ακόμη, να υπάρχει ησυχία στο σπίτι όταν θα κάνετε αυτή τη συζήτηση και μην επιτρέψετε έξωθεν διακοπές.
Σε περίπτωση που είστε μόνοι σας και το βάρος της συζήτησης πέφτει όλο σε σας: Αποφύγετε να ρίξετε το φταίξιμο στον άλλο γονιό, πείτε τους ότι η απόφαση του διαζυγίου πάρθηκε αμοιβαία και βεβαιώστε τα παιδιά σας ότι θα σας βλέπουν και τους δύο, εάν φυσικά κάτι τέτοιο αληθεύει. Ακόμη, πείτε στα παιδιά ότι γνωρίζετε πως αγαπούν και τον άλλο γονιό, ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα και ότι μπορούν να ρωτήσουν ό, τι θέλουν και τους δυο γονείς.
2. Κάντε τη συζήτηση αυτή με όλα σας τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό όταν θα ακούσουν τα νέα για πρώτη φορά να είναι όλα μαζί. Στην πορεία είναι βέβαιο ότι θα προκύψει η ανάγκη να συζητήσετε και με το καθένα ξεχωριστά. Εάν, όμως, προσπαθήσετε από την αρχή να εξηγήσετε χωριστά στο κάθε παιδί τι έχει συμβεί, είναι πιθανό να παρουσιαστούν διάφορα προβλήματα τα οποία θα περιπλέξουν την κατάσταση. Για παράδειγμα, εάν μιλήσετε πρώτα στο μεγαλύτερο παιδί ζητώντας του παράλληλα να μην το πει στα μικρότερα αδέρφια του, το παιδί ίσως θεωρήσει ότι το διαζύγιο είναι κάτι κρυφό, το οποίο δεν πρέπει να συζητάει ανοικτά στην οικογένεια. Εάν από την άλλη το «μαρτυρήσει» στα μικρότερα αδέλφια του, ίσως εκείνα αισθανθούν παραμελημένα και να ανησυχήσουν ακόμη πιο πολύ.
3. Να είστε ειλικρινείς και να δίνετε πληροφορίες που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά. Εξηγήστε στα παιδιά ότι παίρνετε διαζύγιο και ότι αυτό έχει ως συνέπεια ότι θα ζουν σε δύο διαφορετικά σπίτια. Βεβαιώστε τα ότι προσπαθήσατε πολύ για να τα βρείτε αλλά δεν τα καταφέρατε. Ωφελεί να γνωρίζουν ότι λυπάστε που ο γάμος σας δεν εξελίχτηκε τόσο καλά και ότι το διαζύγιο είναι η καλύτερη για όλους σας λύση. Εάν, προτού αποφασίσετε να χωρίσετε, συμβουλευτήκατε έναν ειδικό, θα ήταν καλό να τους το αναφέρετε. Είναι καλό τα παιδιά να γνωρίζουν ότι όλα αυτά δεν είναι εύκολα για εσάς. Θα πρέπει να τους εξηγήσετε τι συμβαίνει, πόσο επηρεάζεται η δική τους ζωή και, φυσικά, να τα διαβεβαιώσετε ότι συνεχίζετε να τα αγαπάτε και να τα φροντίζετε. Μην κάνετε το λάθος να τους μιλήσετε για θέματα τα οποία δεν αφορούν τα ίδια αλλά μονάχα τους δύο συζύγους, πχ. αν μόνο ο ένας θέλει το διαζύγιο.
4. Διαβεβαιώστε τα παιδιά σας ότι δε φταίνε αυτά για το διαζύγιο. Ίσως σας φαίνεται περίεργο αλλά σχεδόν όλα τα παιδιά κατηγορούν τον εαυτό τους για το διαζύγιο των γονιών τους. Πρέπει να τους υπενθυμίζετε ότι δεν έκαναν εκείνα κάτι που προκάλεσε το χωρισμό και δεν ευθύνονται σε τίποτε γι’ αυτό. Είναι πιθανό να χρειαστεί να δίνετε αυτή τη διαβεβαίωση για αρκετό καιρό.
5. Διαβεβαιώστε τα για την αγάπη σας. Τα παιδιά συχνά φτάνουν στο συμπέρασμα ότι, εφόσον ο μπαμπάς και η μαμά σταμάτησαν να αγαπούν ο ένας τον άλλο, θα σταματήσουν να αγαπούν κι εκείνα. Χρειάζεται, λοιπόν, να τους εξηγήσετε ότι ακόμη κι αν οι ενήλικες σταματήσουν να αγαπούν ο ένας τον άλλο, είναι αδύνατο να σταματήσουν να αγαπούν τα παιδιά τους.
Εάν για κάποιο λόγο ο ένας γονιός απουσιάζει και δεν έχει επαφή με τα παιδιά, εσείς διαβεβαιώστε τα ότι κι εκείνος τα αγαπάει.
Διαβάστε επίσης:
Σχετικά Άρθρα
Κατάθλιψη: πώς μπορεί να βοηθηθεί κάποιος (β’ μέρος)
Τι πρέπει να γνωρίζει κάποιος που πάσχει από κατάθλιψη Εάν κάποιος πάσχει από...
Στρες: πόσο αντέχουμε;
Το στρες αποτελεί ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής μας και μπορεί να εκδηλωθεί με...